ทะเลาะกับแม่บ่อยมากเลย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ทำยังไงดีคะ T T

เราทะเลาะกับครอบครัวบ่อยมากค่ะ เพราะว่าแม่กับยายคิดเห็นไม่ค่อยตรงกับเรา และเราเป็นคนอารมณ์ร้อน โมโหแรง ขี้ประชด เราเป็นคนนิ่งๆ มีอะไรก็ไม่ชอบพูด ปากหนัก ออกจะเย็นชานิดๆ เก็บความรู้สึกเก่ง ไม่ค่อยแสดงออกมาว่ารู้สึกยังไง บ่อยครั้งที่เราคิดน้อยใจแล้วชอบร้องไห้ในผห้องน้ำ/ห้องนอน แรกๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะคะ แต่พอมันมีหลายๆ เรื่องเข้ามามากๆ เราก็เกิดความรู้สึกไปในทางลบ แบบ รู้สึกแย่มากเลยในตอนนี้ (ประมาณว่าถ้าเป็นแฟนเราเลิกไปแล้ว แต่นี่มันครอบครัว เลิกไม่ได้) แล้วเราต้องอยูาด้วยกันไปอีกนาน เกือบทั้งชีวิตเลยทีเดียว เราก็อยากอยู่แบบปกติ ไม่อยากมานั่งทะเลาะอะไรให้เกิดความรู้สึกลบอ่ะค่ะ

พ่อกับแม่ของเราเลิกกันตอนเราจะขึ้น ม.1 ค่ะ แต่ไม่ได้มีผลต่อเรานะ เราไม่ได้ขาดความอบอุ่นทางด้านนี้ ตั้งแต่เด็กๆ มา พ่อจะรักเรา แต่แม่จะรักพี่ชาย พอแม่กับพ่อเลิกกัน เรากับพี่ชายก็อยู่กับแม่และม้า 4 คน (ม้าคือยาย) คือพอเริ่มขึ้น ม.ต้นมา อะไรๆ ก็ดูจะคิดต่างกันไปหมด เราเป็นผู้หญิงเราก็แบบอยากสวยตามประสาวัยรุ่นช่วงนั้น เราขอเงินครีม ฯลฯ แม่ก็ชอบบอกว่าเราใช้เงินเปลือง หลังจากนั้นเราก็ๆม่เคยขอเงินแม่ซื้อของพวกนี้อีกเลย คือบางคนอาจจะมองว่าเรางี่เง่านะ เราคิดว่าแม่ไม่รักเรา แม่รักพี่ชายเรา เพราะเวลาเราขอซื้ออะไร แม่ก็ไม่ให้ซื้อ ขอเป็นเดือนก็ไม่ได้ แต่พี่เราเอ่ยปากพูดแค่คำเดียว แม่ก็แทบจะพาไปซื้อแล้ว แล้วตอน ม.2 เราอยากไปโครงการแลกเปลี่ยนต่างประเทศ แม่กับม้าไม่มีใครเห็นด้วยและสนับสนุนเลย คือขอยังไงก็ไม่ให้ แล้วปีต่อมา พี่เราบอกอยากไปโครงการแลกเปลี่ยน แม่กับม้าสนับสนุนและคอยติดตามตลอด ว่าสอบวันไหน อะไร อย่างไร สนใจทุกๆอย่าง (ตอนนั้นพี่เราอยู่ ม.5 เราอยู่ ม.3)
ปีนี้เราอยู่ ม.4 เราก็สมัครสอบ แต่แม่ม้า ไม่มีใครสนใจ คิดจะถาม แต่เราคฃหวังมากไป แค่วันสอบเค้ายังจำไม่ได้เลย ถ้าน้าไม่พูดก็คงจะลืมแบบเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เรารู้สึกแย่มาก มากที่สุด ไม่ยากจะอยู่ในบ้านแล้ว บางทีก็มีความคิดเข้ามาในหัวนะ ว่าจะหนีออกจากบ้าน แต่ในความเป็นจริงเราไม่ทำหรอกค่ะ บ่อยครั้งที่เราคิดว่าเราเป็นเด็กถูกเก็บมาเลี้ยงหรือเปล่า แต่เราหน้าเหมือนพี่และแม่อย่างกับแกะ

ปล. ตอนเราขึ้นแรกๆม.4 (ปีนี้) เราเจอใบคำทำนายของแม่เรา ในนั้นมีใจความว่า "ถ้าได้ลูกเป็นผู้ชาย 2 คน จะดีมาก" ส่งเสริมบารมี ฯลฯ คงไม่ต้องบอกว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน 

เรารู้ว่าเราผิดที่ใช้อารมณ์ ใจร้อน ขี้ประชด แต่เราก็คิดว่ามันเกิดจากคำทำนสยด้วยหรือเปล่า อาจเป็นเพราะเราไม่ใช่ผู้ชาย
(แต่อันนี้เราว่ามันน่าจะเป็นสันดานมากกว่า) #ขออภัยในความไม่สุภาพ

***เสริม***
ช่วงที่เราอยู่ม.3 เราอึดอัดมากกับการที่เราต้องอยู่กับคนที่ไม่เข้าใจ ไม่เห็นด่้วยในทุกเรื่องที่เราทำ เราเลยขอแม่ออกมาอยู่บ้านเพื่อน (บ้านเรากับเพื่อนคนนั้นอยู่นอกเมือง แต่เพื่อนมาเช่าบ้านในเมืองที่ใกล้โรงเรียน และมีป้าดูแล หาอาหาร ซักผ้า)
มันเหมือนกับการที่เราหนีปัญหาอะ ตอนนั้นคือไม่อยากพูดด้วยเลย ก็ทะเลาะกันเหมือนเดิมละค่ะ พอ ม.4 เรากลับมาอยู่บ้านเดิม ช่วงเวลา 1 ปีไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย ก็ยังทะเลาะกันทุกวัน มันก็ไม่เชิงทะเลาะนะ แต่พอมีปัญหาแล้วไม่พูดกัน มันติดค้างหลายๆ เรื่องทำให้เรารู้สึกแย่

เราว่าเวลาที่แม่ม้าอยู่กับพี่ก็มีความสุขดี คุยเล่นหยอกล้อกันปกติ แต่กับเราไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย บางทีเราก็ไม่น่าเกิดมาเลย ไม่น่ามีเราเพราะเหมือนเราเป็นอะไรที่่ทำให้เค้าไม่มีความสุขในชีวิต ถ้าไม่มีเราเค้าอาจจะสุขกายสบายใจกว่านี้

เราควรจะทำยังไงดี เราไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้ เราไม่ได้อยากทะเลาะ เราแค่อยากรู้สึกดีเวลาที่อยู่ด้วยกัน เราแค่อยากเป็นคนที่ทำให้เค้ายิ้มได้ มีความสุข ไม่ใช่คนที่เค้าเอาแต่บอกว่า ทำไมไม่ทำอย่างนั้น ทำแบบนี้ทำไม เราแค่อยากเป็นคนดีในสายตาเค้าบ้าง...