ทำยังงัยถึงจะมีนิสัยรักสวยรักงามกะเค้าบ้างคะ

คงต้องมองใครสักคนเป็นไอดอลว่าเราต้องสวยแบบเค้า เวลาแต่งตัวสวยมองกระจกก็ชื่นชมตัวเองบ้างว่า วันนี้ก็แต่งโอเคนะ

ถึงคุณคห.5

เราไม่ชอบอะไรยุ่งยากมากๆค่ะ ชอบสบายๆ

เห็นด้วยกะคุณคห. 4 ค่ะ

เรานี่แหล่ะค่ะคือคนที่ไม่ค่อยดูแลตัวเองดีๆ  เราเริ่มแต่งหน้าเป็นตอนประมาณอายุ 27 แต่กลับละเลยเรื่องการบำรุง

เราทานน้ำน้อยมากกก วิตามินก็ไม่ทาน บังคับตัวเองให้ทาครีมยังยาก...ลืมทา ไม่ก็ขี้เกียจทาตลอด เพราะใครๆก็ชมว่าเราผิวดี ทั้งๆที่เราไม่ได้ดูแลอ่ะค่ะ (โชคดีที่ยังได้มรดกผิวจากบรรพบุรุษมาบ้าง เหอๆ)

แต่....พอเข้าวัยเลข 3 เท่านั้นแหล่ะ เหมือนทุกอย่างจะแย่ลงแบบฮวบฮาบเลยค่ะ ริ้วรอย จุดด่างดำ ความหย่อยคล้อย ผิวแห้งกร้านไม่สม่ำเสมอ มาแบบพร้อมๆกันจนเราตกใจ 

ตอนนี้ 30 กว่าๆแล้ว คนยังชมว่าหน้าเด็กอยู่ แต่...อย่าค่ะ อย่าเข้ามาใกล้ๆ เห็นผิวแล้วเดาอายุออกแน่ เหอๆ

ตอนนี้พยายามบังคับตัวเอง แต่ก็ยังไม่สม่ำเสมออยู่ดี (ด้วยความที่ไม่ได้ทำจนเป็นนิสัย) เพื่อนผู้ชายหลายคนดูแลตัวเองดีกว่าเราอีกค่ะ

เพราะฉะนั้น...สาวๆอย่าเป็นเหมือนเราเลยนะคะ แอบเศร้าเหมือนกัน แต่เวลามันย้อนกลับมาไม่ได้อ่ะจ้า

แรงบันดาลใจค่ะ เช่นเห็นคนที่สวยดูดี อยากเป็นบ้างจัง ทำยังไงดีนะ

กลายเป็นแรงผลักดันค่ะ

แต่เรามีคำถามอ่ะค่ะทำไมจขกท.ถึงถามอย่างนี้อ่ะค่ะ คือเรานึกถึงเพื่อนเราอ่ะ ว่านางอยากสวย แต่ไม่ทำอะไรเลย ถามว่าทำไมไม่แต่งหน้า "โถ่ก็แค่ออกมายูเนี่ยนจะแต่งให้ใครดู"  ก็คิดแต่แบบนี้อ่ะมันจะดีขึ้นมั้ยล่ะ

เลยอยากรู้ว่าจขกท.เป็นแบบเพื่อนเรารึเปล่า