เตือนภัย ไอโรคจิต !!

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวจีบันทุกคน คือเรื่องวันนี้เพิ่งประสบมากับตัวเองค่ะ เราเพิ่งกลับจากงานบวชเพื่อนที่ กาญจนบุรี ซึ่งมันไกลมากวัดอยู่บนภูเขา เรานั่งจนเมื่อยตัวไปหมด   ตอนกลับเราจึงลงรถไฟใต้ดินมาขึ้นรถเมล์ที่ลาดพร้าว ตัวเราเองใส่ชุดเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาสุดๆพร้อมสะพายเป้ที่หลัง ไว้ใบใหญ่ๆมีกระเป๋าใส่พวกสิ่งของมีค่าใบเล็กๆอยู่ติดตัวเราตลอด เรายืนมาตลอดทาง จนมีลุงผู้ชายขึ้นมา ใส่ชุดคล้ายๆยาม รปภ.เเก่เเล้วหล่ะค่ะอายุน่าจะซักประมาณ 50 กว่าๆ เพราะหน้าเหี่ยวหมดเเล้ว ชุดสีดำ ใส่หมวกมายืนข้างหลังเราเราก็ไม่ได้ระวังอะไรเห็นเเก่เเล้ว วันนี้เรายืนค่อนข้างเหม่อลอยค่ะเเบบเอ๋อๆเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง พอผ่านสี่เเยกรัชดามาพี่กระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงก็สะกิดเราว่าให้เราไปนั่งตรง ใกล้ๆคนขับก่อนหน่ะค่ะ ปกติเราจะบอกว่าไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวถึงเเล้ว เเต่วันนี้ไม่รู้อะไรดลใจว่าง่ายค่ะเดินไปนั่งเลย เเล้วอีตาลุงที่ยืนอยู่ข้างหลังเราก็หันไปมองหน้ากระเป๋ารถเมล์เลยค่ะ เหมือนรู้ตัว เเล้วพี่กระเป๋ารถเมล์ก็ทำปากเเบบไม่ออกเสียง ซึ่งเราเดาว่ามันเป็นขโมยค่ะ เเบบว่ามายืนอยู่ข้างหลังเราใกล้ๆเเล้วจะรูดซิปกระเป๋าไรงี้ เราก็เฉยมากค่ะเพราะในนั้นไม่มีอะไรเเต่ก็ขอบคุณพี่เค้าไป พอถึงป้ายที่เราจะลง ผิดคาดค่ะ ตาลุงยืนขวางโลกมากไม่เถิบให้เราลงเลย ทุกคนตรงนั้นมองเป็นตาเดียว เราเลยใช้กระเป๋ากระเเทกไปทีนึง เพื่อเดินออก เเล้วพี่กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่าหนูไม่รู้ตัวเลยหรอ เราก็บอกว่าเราไม่รู้ตัวเลยจริงๆ พี่เค้าบอกว่าอีตาลุงเนี่ยมัน " ยืนค่อมเรา" เลยอ่ะค่ะ เราเหวอมากตอนนั้นคือเราไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆสงสัยกระเป๋าเป้ช่วยชีวิตคิดใน เเง่ดี เราก็ขอบคุณพี่กระเป๋ารถเมล์ไปอีกครั้ง ก่อนจะลงเราก็เห็นว่ามันไปนั่งเบาะคู่กับผู้หญิงอีกคนเเต่ผู้หญิงคนนี้คงรู้ ตัวเเล้วหล่ะค่ะเพราะเค้านั่งอยู่ตรงที่เราโดน ลงรถเมล์มาเราก็รีบจ้ำขึ้นรถเลยค่ะกลัวมันตามลงมา เเอบหลอนเบาๆ ก็อยากจะเตือนเพื่อนๆชาวจีบันนะคะว่าเดี๋ยวนี้คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆว่า เค้าจะมาไม้ไหน เพราะฉะนั้นก็มองซ้ายมองขวารอบๆตัวเราไว้ด้วยนะคะ (: