อิจฉาเพื่อนตลอดเวลา กรรมเลยตามสนอง ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ

สมัยเรียนมหาลัยเรามีเพื่อนคนนึง อยู่กลุ่มเดียวกัน เธอสวยและฉลาด มีเสน่ห์

คนชอบเธอเยอะแต่บ้านเธอจน เราชอบดูถูกและพูดข่มให้เธอรู้สึกแย่บ่อยๆ

ตอนนั้นเราแอบสะใจแต่ลึกๆก็คืออิจฉาเธอนั่นแหละ จนใกล้จบมหาลัยเราเริ่มแต่งเรื่องมาใส่ร้ายเธอมากขึ้น

จนเธอแยกตัวเองออกไปจากกลุ่มเอง เราไม่สงสารเธอเลย กลับภูมิใจที่เธอออกไปจากกลุ่มได้

พอเรียนจบเราก็ได้งานทำที่บริษัทเอกชนเงินเดือนดี แต่เธอเป็นลูกจ้างบริษัทเล็กเงินเดือนแค่หมื่นบาท

พอรับปริญญาได้สองเดือนเราก็แต่งงานกับแฟนที่เป็นหมอฟัน เพื่อนๆต่างก็พากันอิจฉาเพราะเราเป็นคนแรกของรุ่นที่ได้แต่งงาน

เราก็พยายามหาทางให้เธอรู้ให้ได้ว่าเราจะแต่งงาน เพราะเราอยากให้เธออิจฉาเราบ้างว่าเราได้ดีกว่าเธอทุกๆด้าน

แต่เราไม่เชิญเธอมางานแต่งเรา ผ่านไปปีกว่าเรามีลูก เรายิ่งสะใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าเธอบอกกับเพื่อนว่าเราโชคดีที่มีครอบครัวน่ารัก

จากนั้นเราก็ไม่ได้สนใจเธออีก จนเวลาผ่านมา8ปี เรามาเจอเธออีกครั้งในfacebook  เราไม่กล้ลแอดไปเลยบอกให้เพื่อนแอดแทน

ส่วนเราก็ติดตามข่าวคราวของเธอจากเพื่อนๆเอา ทราบว่าตอนนี้เธอจบปริญญาโท และเนติบัณฑิตแล้ว

กำลังทำงานเป็นอัยการมีคนนับหน้าถือตา. เธอสวยสง่าและดูดีขึ้นมาก ทีสำคัญเธอเพิ่งแต่งงานไปกับแพทย์หนุ่มชาติตระกูลดี

งานแต่งเธอจัดที่โรงแรมหรู สินสอดเป็นล้าน และเจ้าบ่าวก็ดูรักเธอมาก. เพื่อนที่ไปงานกลับมาเล่าให้ฟังว่างานเธอมีแต่พวกแพทย์ พวกนักกฏหมายไป. ทำให้ดูไฮโซหรูหรามาก  เราเลยอดเอามาเทียบกับงานแต่งเราไม่ได้ เพราะเรลแต่งงานที่โรงแรมเล็กๆ

สินสอดไม่กี่บาท แล้วตอนนี้สามีก็เริ่มออกลายเจ้าชู้ ส่วนเราก็ทั้งดำทั้งโทรมเพราะต้องทำงานด้วยเลี้ยงลูกด้วย

เราเคยคิดจะเรียนต่อแต่พอมีลูกก็เลยต้องดรอปเรื่องเรียนไปก่อน เราอิจฉาเธอ เราไม่สบายใจเลย

เราร้อนรนอยากรู้เรื่องเธอและแช่งให้เธอตกต่ำตลอดเวลา ซึ่งเราก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่เราก็เลิกคิดไม่ได้

ทั้งๆที่เธอก็ดีกับเรามาก ตอนเรียนคอยช่วยเหลือเราตลอด แต่เพราะความอยากได้ดีกว่าเธอทำให้เราพยายามเหยียบเธอขึ้น

ตอนนี้เรารู้สึกแย่. กรรมกำลังตามสนองเราอยู่ใช่มั้ย เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย