อยากรุว่าใครเคยเครียดเรื่องเงินไม่พอใช้หรือตกงานแบบเราบ้างคะขอกำลังใจ

คือวันนี้เราเพิ่งรุ้ว่าพ่อของเราตกงานอีกแล้ว แต่เรายังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี4 แล้วก็ต้องมีภาระดูแลยายที่ป่วยเป็นอัมพฤกทำให้เรานั้นไม่มีเวลาจะหางานทำได้เลย ตอนนี้ในบ้านมีแม่ที่ทำงานอยู่คนเดียวและยังดีที่ยายเป็นข้าราชการ ยังมีเงินบำนาญทุกๆเดือน ทำให้แม่ไม่ต้องเหนื่อยมาก ใจจริงเราอยากทำงานมาก แต่มันไม่มีเวลาจริงๆ ยายเราไม่มีคนดูแลเลย ดังนั้นเวลาที่เราว่างเราต้องมาดูยายอาจจะมีทำการบ้านไปด้วย หรือเจียดเวลาไปซื้อของก้อได้ไม่นาน แต่เวลาทำงานจริงจังมันไม่มีเลย เราอยากช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้านมากๆ แต่ก็เปนห่วงยายเพราะไม่มีคนดูแลเลยนอกจากตอนค่ำที่แม่จะกลับมาจากทำงาน แต่ตอนนี้คือเป็นห่วงพ่อมากเพราะท่านออกมาแล้วจากทีทำงานแรกเพราะโดนเพื่อนร่วมงานใส่ร้าย พอมาทำที่ใหม่ ก้อโดนอีกเพราะเค้าทำงานกันเปนทีมเลยต้องออกกันเป็นทีม ทั้งๆที่พ่อเราไม่ได้ทำอะไรผิด ตอนนี้เลยต้องประหยัดมากขึ้น ใช้เงินในสิ่งที่จำเปน เพราะเราก้อยังเรียนอยู่ด้วยมหาลัยแล้ว บางทีกิเลสมันห้ามยากจริงๆ แต่เชื่อว่าถ้าเราพยายามสู้ มันต้องทำได้ เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่า เคยมีใครเจอปัญหาแบบเราบ้างค่ะ แล้วเพื่อนๆพี่ๆทำยังไงกันค่ะ เวลาเงินไม่พอใช้หรือเวลาตกงาน เพื่อนๆมีกำลังใจจากไหน หรือทำยังไงให้ตัวเองสู้ต่อไปได้คะขอกำลังใจที

Discussion (13)

 เป็นทุกวัน สู้ๆนะคะ


สู้ๆนะคะ ที่บ้านเราตอนนี้ก็ค่อนข้างแย่เหมือนกันค่ะ พ่อป่วยทำงานไม่ได้ ส่วนแม่ก็ทำงานแล้วกำลังโดนบีบให้ออกจากงานโดยการลดเงินเดือน ส่วนเราก็เรียนอยู่แค่ปี 2 ยังทำงานไรมากไม่ได้ พ่อแม่เราไม่ให้ทำ บอกให้เอาเรื่องเรียนก่อน จบออกมาจะได้มีงานดีๆทำ เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเชื่อว่ามันต้องมีทางออก 


ลองไปหาทุนการศึกษาของมหาลัยหรือของหน่วยงานไหนไหมคะ อย่างน้อยจะได้แบ่งเบาเรื่องค่าเรียน เพื่อนเราก็ไปกู้มาเหมือนกัน http://www.studentloan.or.th/loan-kys.php นี้เป็นเว็ปของทุนกยศ. เอาข้อมูลมาจากเพื่อนอีกที  

เป็นกำลังใจให้นะคะ 

 อีกไม่ถึงปีก็จะจบแล้วค่ะ สู้ๆค่ะ


จขกท.กับเราคล้ายกันเลย อยากเลี้ยงดูครอบครัวบ้าง (แต่ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะค่ะ) แค่เห็นใจพ่อกับแม่ที่ทำงานเหนื่อยๆ ตอนนี้ก้พยายามตั้งใจเรียน และรอวันจบ หางานทำดีๆเลี้ยงครอบครัวค่ะ



เป้นกำลังใจให้ค่าาาาาาาาาาา ><

เราเคยเหมือนกัน ทุกปัญหามีทางออกเสมอค่ะ พยายามแก้ปัญหาอย่างมีสตินะ

เราเคยค่ะ^^ เคยตกอยู่ในสภาวะแบบนี้และเราต้องกลายเป็นหัวหน้าครอบครัว(จนถึงทุกวันนี้) 
เรารู้ว่ามันลำบากนะกับนศ.ปี4 ที่ต้องมาประหยัดอดออม เพราะเราก้อเคยเป็น แต่ถ้าเราเข้มเแข็ง เราจะผ่านมันไปได้ค่ะ แรกๆก้อจะเครียดที่ต้องประหยัด ต้องนั่นนี่ แต่สุดท้ายมันจะชิวเองค่ะ พยายามนึกให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาว่ามีคนที่ลำบาก ที่เค้าหาเช้ากินค่ำ คนที่ไม่มีแม้ข้าวจะกิน คนที่ไม่มีรายได้ดีๆ ไม่มีเสื้อผ้าดีๆ บ้านหลังเก่าๆซอมซ่อ เค้ายังอยู่กันได้ เราที่มีมากกว่าเขา (แต่สำหรับเราเองอาจจะน้อย) เราต้องอยู่ได้ ตอนนั้นเราก็เรียนใกล้จะจบเหมือนกันค่ะ ก็หาอะไรมาขาย ได้เงินพอประทังไปเดือนๆ ตอนนี้จบแล้วก็ค่อยดีขึ้นหน่อย เราว่าตั้งใจเรียนให้จบแล้วหางานทำนะคะ อีกนิดเดียวเป็นกำลังใจให้นะคะ เราต้องผ่านมันไปได้แน่นอนค่ะ สู้ๆๆๆๆๆ