มันไม่ใช่ความรัก มันคงจะเกิดขึ้นเพราะความเหงา

สวัสดีค่ะ วันนี้เราขอคุย กึ่งระบายนะคะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก แต่จริงๆเรียกมันว่าความรักไม่ได้หรอกค่ะ มันคงจะเกิดขึ้นแค่สิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึกดีๆ ที่มันเกิดขึ้นจากความเหงา

 เรารู้จักพี่คนนึงที่ที่เราเรียน เราก็คุยกับพี่เค้าในฐานะเพื่อนมาได้สัก หกเดือนหลังจากไปกิจกรรมของที่เรียนด้วยกัน คุยกันในเฟสค่ะ เพราะไม่ค่อยมีเวลาเจอเค้า คุยกันสนุกดีค่ะ เฮฮา เพราะเค้าออนไลน์บ่อย ตอนนั้นก็เราคบกับแฟนอยู่ เค้าก็มาบอกว่ารู้สึกดีกับเราหลังจากที่เลิกกับแฟน เค้าบอกว่าขอคุยๆไปสักพักก่อนได้มั้ย เราก็บอกว่าคุยๆไปเหอะ ไม่คิดอะไรเกินพี่หรอก (ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเกินพี่ เลยพูดงั้นไป) จนเวลาผ่านไป ได้เจอพี่ ได้เห็นพี่ ได้คุยกัน ความรู้สึกดีๆในใจของเราก็เกิดขึ้น แน่นอนว่ามันต้องเป็นเพราะความเหงา เลิกจากที่เพิ่งเลิกกับแฟนแน่ มันไม่ใช่ความรักหรอก

  แต่เราก็รู้มาบ้างว่า เขาชอบน้องอีกคนนึงมานาน นานมากแล้ว และชอบมากแล้ว เพื่อนที่ไปกิจกรรมในนั้นใครๆก็รู้ เราก็รู้เหมือนกัน แต่เราก็งงว่า แล้วถ้ายังชอบคนนั้นมากกว่าเรา แบบยังไม่เปลี่ยนแปลง แล้วจะมาคุยกับเราทำไม เป็นเพราะความเหงาที่น้องคนนั้นเขาไม่สนใจพี่คนนั้นใช่มั้ย ยอมรับว่าหลังๆเวลาผ่านไป ถึงเราเคยบอกพี่เขาไปว่า เราไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายเราเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้เขาแล้วล่ะ เพราะเราดูจากความรู้สึกตัวเองหลายอย่างว่า ทำไมเราต้องโกรธที่พี่เขาไปโพสๆเม้นๆในเฟส ไปคุยกับน้อง ติดต่อน้องเค้า คำว่า "ทำไม" เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจของตัวเราเอง บอกตรงๆค่ะว่าเราเสียใจและน้อยใจมาก เและเรารู้สึกเจ็บใจว่า นี่เราเป็นแค่ตัวเลือก นี่เราเป็นแค่ตัวอะไรที่เอาไว้คุยเวลาแก้เหงาเหรอ

 สุดท้ายค่ะ เวลาผ่านไป พี่เขาคงเลือกน้องคนนั้น เพราะเขาก็เดินหน้าเต็มที่ ที่จะคุยกับน้อง และเราคิดว่า เราก็มีคุณค่า เราคงไม่อยู่ให้มาเป็นตัวเลือก เราคงจะไม่ทำร้ายใจและความรู้สึกไปมากกว่านี้เพราะ คนที่โลเลคนนึง แต่สุดท้ายนี้ เราก็ดีใจนะคะ ที่เราก็ได้รู้แล้วว่าจริงๆเขาเลือกจะชอบใคร เป้นคำตอบที่แน่นอนสักที ไม่คลุมเครือเหมือนตอนแรก เราดีใจค่ะที่พี่เค้าทำตามหัวใจ เค้าหาใจตัวเองเจอสักที เรายินดีด้วย เราจะไม่ลืมพี่คนนี้ในฐานะพี่ ไม่ว่าเราจะเรียนจบหรือแยกไปแล้วก็ตาม แต่ถ้าพี่จะยังอยากจดจำหรือจะลืมเรา นั่นก็แล้วแต่ แต่วันนี้เราคงถึงเวลา เดินออกไปจากชีวิตพี่ไกลกว่าเดิม แต่ไม่ใช่ไกลกันเลย เราพร้อมจะออกห่าง เพื่อให้พี่ได้ทำตามหัวใจตัวเองอย่างเต็มที่ อย่างน้อยเราก็ได้เห็นว่า พี่เป็นผู้ชายที่รักน้องคนนั้นจริง อย่างงมงาย และไม่เปลี่ยนแปลง เราดีใจและแอบอิจฉาน้องคนนั้นบ้างเหมือนกันที่มีผู้ชายที่รักน้องขนาดนี้ เพราะชีวิตเราไม่เคยเจอแบบนี้เลย    ขอบคุณค่ะที่เวลาทำให้เรารู้จักกัน ข้างนอกยิ้มแต่ข้างในก้มีร้องไห้บ้าง แต่ช่างเราเถอะค่ะ เวลาคงจะรักษาหัวใจเราเอง

ขอบคุณนะคะที่อุตส่าอ่านมาจนจบ