ไม่รู้จะระบายให้ใครฟังT___T ต่อ...

 จากเรื่องราวที่ได้เล่าไปเมื่อครั้งก่อน ทำให้ทุกวันนี้หลังจากที่เกิดและเจอกับเรื่องราวทั้งหมดดิฉันได้แต่ใช้เวลาทั้งหมดกลับมาคิดทบทวนหาสาเหนตุของเรื่องราวทั้งหมดเก็บตัวไม่ออกไปไหน ไม่เจอใคร แม้แต่โทรศัพเพื่อนก็ไม่รับทั้งๆที่รู้ว่าพวกเค้าเป็นห่วงเรามาก แต่ที่ไม่รับคือทำใจเวลาคุยกับเพื่อนไม่ได้ เพราะสิ่งหนึ่งที่เรายังมีอยู่คือความอดทนและมีสติอยู่ตลอดเวลาไม่คิดทำอะไรโง่ๆ เพียงแค่ต้องการอยู่คนเดียวเพื่อร้องไห้และเสียใจให้เต็มที่ก้ใช้เวลาอยู่ประมาณพักใหญ่ๆ ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาไปทำงานบอกกับตัวเองหน้ากระจกว่า..ฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อครอบครัวของฉัน..ฉันต้องทำได้!! หลังจากที่เราเจอกันครั้งล่าสุด กลายเป็นว่าเรายิ่งห่างกันมากขึ้น ดิฉันเลยตัดสินใจพูดตรงๆเรื่องนั้นว่าจะเอายังไง เค้าก็ตอบกลับมาว่า ให้ไปเอาออก เค้ายังไม่พร้อม แค่นั้นแหละ อึ้ง++++ ในใจก็อยากบอกว่ามันยังมีเวลาที่จะเตรียมตัวเพราะเราไม่อยากทำเลยซักนิด ตัวเราพร้อมแต่เค้าโบ้ยมาที่เราด้วยหาว่าเราไม่พร้อม นึกในใจอยากจะกระโดดต่อยหน้ามันแล้วบอกบอกว่า ฉันมีปัญญาเลี้ยงพ่อแม่พี่น้องฉันก็มี ทุกคนไม่ใช่ใจอีกาเหมือนผู้ชายอย่างแก (เริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ณ ตอนนั้น) ก็เลยนับ 1 -10 แล้วก็เงียบห่างๆกันไป สัปดาห์ถัดมาดิฉันก็มาทำงานนึกยังไงไม่รู้เปิดเฟสบุคดู ปรากฏว่าทั้งอึ้งทั้งอิ่ม คุยกันทั้งคืน แต่ฉลาดไปลบไอ้ที่ของตัวเองคุยออกเหลือแต่ของผุ้หญิง ปรี๊ดดดแตกก็เลยตัดสินใจโทรไปถาม พอถามก็อย่างเดิม เพื่อน.. จบด้วยประโยคที่ว่า ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องคุย... เราก็ได้แต่นึกในใจ ฉันโตจนอายุจะเกือบ 30 แล้วนะ มุขแก้ตัวแค่นี้ยังกล้าใช้อีก ก็เลยย้อนกลับไปว่า เป็นลูกผู้ชายกล้าทำก็กล้ารับหน่อย รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้จะแตะไม่ได้เลยนะ บัดนั้นนั่นเองปิดโทรศัพเลยคับพี่น้อง โคตรอึ้ง ลบเฟสออกด้วยสะใจซะพอ ก็เลยตัดสินใจทำใจและถอยออกมาจากเรื่องทั้งหมด เพราะเค้าประกาศออกตัวว่า โสดไม่มีแฟน จีบใครก็ไม่ผิด ดูมันพูด!! อืมเอาละในเมื่อออกตัวแรงซะขนาดนี้ก็ทำใจหนักแน่นแล้วก้ปล่อยมันไปซะ ก็เลยส่งข้อความไปบอกเลิกพออีกวันเค้าก็ถามเราว่าทำไม คุยกันเสร็จเค้าก็ตอบว่าต้องการแบบนี้ใช้มั้ย ..ได้..แล้วก็วาง ตอนนั้นรู้สึกอย่างเดียวคือ ..พูดไม่ออก.บอกไม่ถูก...จึงได้แต่ถามตัวเองว่า ทำไมเค้าไม่เคยง้อเรา หรือว่าสนใจความรู้สึกเราซักนิด คุยดีดีกับเราบ้างก็ได้ ถามสารทุกข์สุขดิบบ้าง    
สุดท้ายบทสรุปของเรื่องนี้ดิฉันก้เลยรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะลองใจผู้ชายคนนี้เป็นครั้งสุดท้าย จึงตัดสินใจโทรหาอีกครั้ง แล้วถามว่าถ้าจะให้ไปเอาออกเธอจะช่วยออกค่าใช้จ่ายมั้ย? ..ในใจนึกคือออกให้ทั้งหมด แต่ตอนพูดนั้นเราพูดประมาณว่าคนละครึ่งเพระาคิดว่าถ้าบอกว่าทั้งหมดคงไม่ยอมแน่ๆ เค้าก็ตอบกลับมาว่าได้เค้าช่วยออกแล้วก้ถามเราว่าประมาณเท่าไหร่ เราก็บอกเค้าว่าประมาณนั่นนี่โน่นอะ พอเสร็จก็เลยถามย้อนกลับไปว่าถ้าจะทำวันนี้เลยเธอพร้อมมั้ย เพราะเราอึดอัดมากใส้เสื้อผ้าทำงานก็ยิ่งอึดอัด ..พระเจ้าดั่งสายฟ้าฟาดดด!! เค้าบอกว่าไม่ได้ต้องรอสิ้นเดือน ให้เราออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดไปก่อน เพราะเค้าพึ่งไปถอยไอแพดมาก่อนหน้าเราขอ 3 วัน จุกคับพี่น้องพูดไม่ออกอีกตามเคย นึกในใจว่า ..มีปัญญาซื้อไอแพดแต่แค่ให้เราไม่ได้ ทำยังกับว่าเราเคยไปเรียกร้องเอามาซักแดงงั้นแหละ ไอแพดซื้อมาเพื่อเล่นเกมส์ในเฟสแต่ก็สมน้ำหน้าตามละเพราะไอแพดไม่รองรับเกมในเฟสนึกสะใจอยู่ข้างในแต่ก็ไม่พุด หลังจากนั้นดิฉันก็ไม่โทรไปหาเค้าอีกเลย..........


   จากการกระทำของผู้ชายคนนี้ทั้งหมดทำให้ดิฉันมองภาพจากหน้ามือเป้นหลังมือ ตอนแรกที่คบกับเค้าก็พยายามวางแผนในเรื่องอนาคตเพราะต่างก็อายุเกือบ 30 ด้วยกันทั้งคู่จึงควรแก่การวางรากฐานชีวิตในวัยนี้ อีกทั้งเวลาคุยกันส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แค่จีบกันเหมือนเด็กแว๊นๆวัยรุ่น ส่วนใหญ่ก็จะถามเรื่องช่องทางการทำธุรกิจเพื่อขยับขยายฐานะ แต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา อีกทั้งยังเริ่มติดการพนัน ติดเกมส์ รวมถึงเจ้าโรคชู้อีกนี่ขนาดในเฟสบุคยังขนาดนี้ ถ้าออกไปอยู่ข้างนอกจะขนาดไหน ไม่อยากจะคิด วันเวลาผ่านไปมาจนถึงวันนี้ยอมรับว่า เหนื่อย แต่ไม่คิดเสียใจ เพราะเราเคยเรื่องราวที่แย่ๆในการใช้ชีวิตคู่มายิ่งกว่านี้ อีกทั้งเราก็เชื่อในเรื่องเวรกรรมอยู่แล้วก้เลยทำให้เราทำใจได้ไม่ยาก อดทน หนักแน่น และเสียสละ เพราะเราเชื่อว่าทุกสิ่งบนโลกนี้ล้วนไม่ใช่ของของเราโดยแท้ ครั้งสุดท้ายดิฉันก็เลยส่งอีเมลไปหาเค้าเพราะไม่อยากคุยกับเค้าจึงคิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด บอกเค้าไปว่า ขอบคุณและขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ทำไป ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นกันง่ายและจบกันง่ายๆ ถ้าวันนึงเธอรับรู้ว่ามีคนนึงที่ยังรักและรอเธออยู่ก็ขอให้เธอมีความสุขและรับมันไป แต่ที่ฉันต้องถอยออกมาเพราะเธอไม่มีที่ให้ฉันยืน ถ้าเธอรักฉันได้แค่นี้ก็อย่าพยายามเลย 

 สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ทนอ่านเรื่องราวนี้จนจบค่ะ