ไม่รู้จะระบายให้ใครฟังT___T

 สวัสดีค่ะ ดีฉันเป็นสมาชิกใหม่แต่ก็เข้ามาอ่านกระทู้ในเว็บนี้ทุกวันอยู่แล้วค่ะ เรื่องที่อยากระบายในวันนี้เป็นเรื่องที่กำลังเกิดและเผชิญอยู่กับตัวดิฉันเองค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า    
  ดิฉันคบกับผู้ชายคนหนึ่งมาประมาณเกือบ 1 ปี ได้ค่ะ ช่วงระยะแรกที่เราคบกันเราก็ต่างฝ่ายต่างโทรหากันตลอดซึ่งก็คงจะเหมือนคู่อื่นๆ เราคุยกันได้ประมาณ 2 เดือน ก็มีการนัดเจอกันด้วยความที่เราเป็นคนที่นิสัยลุยๆ ไม่คิดอะไรมาจึงเป็นฝ่ายไปหาเค้าเองซึ่งก็ไม่ไกลมากนัก ลักษณะก็เหมือนออกเดทกันทั่วไปค่ะ ไม่มีอะไรมากมาย พอกลับมาเค้าก็ยอมรับสารภาพกับเราว่าเค้าเคยมีครอบครัวมาก่อนแต่เลิกกันนานแล้วและก็มีลูก 1 คน ซึ่งก็เป็นเรื่องดีที่ดิฉันก็จะได้สารภาพว่าดิฉันก็เคยมีครอบครัวแต่ก็เลิกกันแล้วเหมือนกัน พูดง่ายๆมีชีวิตที่ผ่านมาไม่ต่างกันมากค่ะ
 ครั้งแรกที่เรานัดเจอกันก็ตกลงกันว่าถ้าต่างฝ่ายต่างได้เห็นหน้าตาของกันและกันแล้วจะเอายังไงหมายถึงจะคบกันต่อมั้ยเดทเสร็จค่อยให้คำตอบกันอีกทีค่ะ เมื่อเดทเสร็จเรียบร้อยพอกลับมาดิฉันก็โทรไปถามเค้าว่า จะคุยกันต่อมั้ย เค้าก้ตอบว่าตกลงคบกันต่อ 
   จนมาถึงนัดเจอครั้งที่ 2 เราก็นัดเจอกัน ช่วงนั้นเป็นกลางเดือนเค้าก็ไม่ค่อยสะดวกเรื่องเงินเท่าไหร่ ดิฉันก็เลยออกปากไปว่าจะเลี้ยงคืนเพราะครั้งแรกเค้าจ่ายซะส่วนใหญ่เพระาเป็นคนไม่คิดไรมากแล้วก็เกรงใจเค้ามาก ครั้งที่ 2 ที่นัดเจอกันดิฉันก็เลยออกค่าใช้จ่ายหมดทุกอยาก แต่ที่มากกว่านั้นคือ เรามีอะไรในการนัดเจอกันครั้งที่ 2 ด้วยความที่เราโตพอแล้วก็มีการงานที่ค่อนข้างมั่นคงกันทั้ง 2 ฝ่าย ดิฉันจึงไม่คิดอะไรมาก ที่สำคัญ เค้าพุดกับดิฉันว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นเค้าพร้อมจะรับผิดชอบ (ผู้อ่านโปรดจำประโยคนี้ไว้ค่ะ) พอดิฉันกลับมาเค้าก็ย้ำเรื่องนี้อีก แต่ด้วยความที่เราเกรงใจและไม่แน่ใจในสถานะตอนนั้นจึงบอกกับเค้าไปว่า ไม่ไปไรหรอกเค้า(ดิฉัน)ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนหรอก พอหลังจากนั้นเราก็นัดเจอกันบ่อยขึ้นโดยที่ดิฉันเป็นฝ่ายไปหาทุกครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่มากกกกแล้วดิฉันก็เป้นฝ่ายออกค่าใช้จ่ายอีกนั่นแหละ แรกๆก็ไม่คิดไรมาก แต่พอหลังๆเราจะไม่คิดก็ไม่ได้ค่ะ บางครั้งเราเดือดเราเรื่องเงินแต่ก็ไม่เคยกล้าเอ่ยปากบอกเค้า เพราะอายและก็เกรงใจเค้าด้วยกลัวเค้าหาว่าเราเรียกร้องอะไร ทั้งๆที่เราไม่กล้าจะเรียกร้องเลยซักนิด นี่คือเรื่องราวคร่าวๆที่เราคบกัน แต่ปัญหาที่แท้จิงคือเรื่องอีกเรื่องค่ะ ซึ่งเกิดขึ้นด้วยความผิดพลาดเมื่อดิฉันทานยาคุมแต่ดันพลาดเกิดท้อง ตอนแรกที่สงสัยคือมีประจำเดือนมาประมาณ 1 เดือนกว่าๆ พอหลังจากนั้นมาประจำเดือนก็ขาดหายไปเลย ซักพักดิฉันจึงตัดสินใจไปซื้อที่ตรวจมา ซึ่งดิฉันก็บ่นอาการให้เค้าฟังว่าเหมือนคนแพ้ท้องเค้าก็แนะนำว่าให้ไปซื้อตรวจมา ตอนนั้นในใจก็คิดว่าเค้าคงห่วงเรา พออีกวันดิฉันก็โทรไปบอกเค้าตอนดึกเพราะเค้าทำงานโรงงานกะดึกด้วยวันนั้น พอบอกเค้าไปว่าเราท้อง เค้าก็เงียบZZZZ
ซักพักเราก็เลยถามเค้าไปว่าเป็นอะไร เงียบทำไม เค้าก็ตอบกลับมาว่า พูดไม่ออกเลย แค่นั้นแหละค่ะน้ำตาข้างนอกไม่ทันจะไหล แต่ในใจเรามันแทบกระอักพูดไม่ออกเหมือนมีสัณญาณให้บ่งบอกให้เรารู้แล้วว่าความซวยกำลังมาเยือนตัวเราคนเดียว เราก้เลยย้ำที่เราเคยพูดไปว่า ไม่เป็นไรหรอกตัวเองเค้าไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนหรอก เพราะเราไม่รู้จะพูดหรือเรียกร้องทางไหนเลย เค้าก้ได้แต่เงียบวินาทีนั้นรู้สึกเหมือนว่าเราผิดมากที่ดันพลาด กลัวเค้าโกรธ กลัวเค้าทิ้ง คิดมาก พอหลังจากนั้นเค้าก้เริ่มเปลี่ยนไป โทรศัพก็ไม่ค่อยอยากรับ เจอกันน้อยลง ที่สำคัญเค้าไม่เคยถามเรื่องท้องเลยซักคำ พอเราพูดก้เบี่ยง หรือไม่ก็กลายเป็นเรื่องตลกสำหรับเค้า เค้าลบแอดเฟสบุคเราทิ้งไป ขอแอดเค้าก็ไม่ยอมรับ เราใช้ความพยายามนานมากกว่าจะรับ พอเค้ารับเราก้พยายามคุยกับเค้าถามเค้า เป้นห่วงเค้าว่าเค้าเครียดเรื่องอะไร แต่เค้าก็ไม่ยอมตอบเรา แต่เค้ากลับไปนั่งแชทกับผู้หญิงอื่นๆทั้งวัน ไถ่ถามกันด้วยความเป็นห่วงยังกับเป็นแฟนกัน คุยดีกว่าคุยกับเราอีก ปีใหม่เค้าก็บอกไว้ล่วงหน้าเลยว่าเค้าไม่ว่าง ไม่มีเงินด้วย เราก็แอบบน้อยใจว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้แต่ก้ทำอะไรไม่ได้ พอถึงปีใหม่ก็ยังเห็นเค้าออนเฟสเล่นเกมก็ยิ่งแอบน้อยใจ จึงตัดสินใจกระทำการลองใจคนดู เราเลยนั่งรถไปหาเค้าโดยขณะที่โทรไปบอกเค้านัั้นตัวเราอยุ่บนรถแล้ว โดยบอกเค้าไปว่าอีก 30 นาทีจะถึง ซึ่งเป็นการกระทำที่เสียงสุดๆเพราะเค้าอาจจะไม่รับโทรศัพเรา หรือไม่ออกมาหาเราก้ได้ แต่ด้วยความที่เราเป้นคนใจร้อนคิดปุ๊บก้ทำปั๊บ ซึ่งช่วงนั้นเรามีเรื่องทะเลาะกันอยู่แล้ว เพระาว่าเราท้องแต่เค้าไม่เคยจะสนใจหหรือถามไถ่เราซักนิด แต่เค้ากลับยิ่งติดเกมในเฟส แล้วก็จีบผู้หญิงที่ที่เล่นเกม ความอดทนที่มีมานานเริ่มจืดจางเลยพูดแล้วก็ถามเค้าไปตรงๆ แต่มันกลายเป้นเรื่องตลกสำหรับเค้าที่สำคัญตรงที่แค้นสุดๆ คือ เค้าหาว่าเราใช้อารมณ์แล้วก็พูดไม่รู้เรื่องแล้วก็เริ่มมีปิดเครื่องใส่                                                                                   ย้อนกลับมาที่ช่วงปีใหม่ถือว่าเป็นอะไรที่ดีใจสุดๆ ถึงแม้ว่ามันจะแอบขมขื่นอยู่ในใจอย่างที่พูดไม่ออกก็เหอะ เค้ายอมออกมาเจอทำตัวปกติทุกอยาก (เพียงเพราะต้องการให้เรานอนด้วยเท่านั้นมั้ง) อยู่ด้วยกัน 2 วัน เราก็พยามแสดงอาการให้เห้นว่าแพ้ท้องแต่กลับไม่เป็นผล เค้าไม่ถามเราซักนิด โคตรซึ้งเลยพอวันกลับเราเหนื่อยมากเพราะอากาศเปลี่ยน เราป่วยแต่ที่แย่กว่านั้นคือรถเต็มทุกเที่ยวไม่มีรถในใจก็นึกอยากให้เค้ารั้งให้อยู่แต่เค้ากลับนิ่งพยามยามถามเราว่ามีรถมั้ย ทำยังไง ตอนแรกเราก้ว่าจะค้างต่อเพระายังไม่ถึงวันทำงาน แต่กะจะลองใจคน โอ้แม่เจ้าซื้อหวยก็ถูก เค้าให้เรากลับเค้าบอกไม่มีเงินเช้า รร ต่อ เราก้นึกในใจ บ้าน..อยุ่ใกล้แค่เนี่ยให้พักซักคืนไม่ได้เหรอ ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยแม้แต่จะพาไปให้เฉียดเห็นหลังคาบ้าน ยอมรับว่าวันนั้นเหนื่อยมากที่ต้องแอบกลั้นน้ำตาไว้ ตัดสินใจโทรหาเบอร์รถตู้พอได้ปุ๊บเค้าก็รีบไปส่งเราทันที ทันทีที่มาถึงรถ ยอมรับว่าปวดหัวเพระาไข้ขึ้นสูงมากจนคนที่นั่งข้างๆบนรถถามเลยว่าทำไมตัวเราร้อนจังและก็หน้าซีดมาก แต่นั้นไม่เจ็บปวดเท่าตอนมาถึงท่ารถ เราปล่อยโฮT___Tออกมาเลยมันไม่ไหวแล้วจิงๆ เค้าไม่ถามเราซักว่าเป้นยังไง ไหวมั้ย เราทำใจไม่ได้หันไปซบที่อกเค้าแล้วร้องไห้ออกมา แต่ก็ต้องแข็งใจก้าวขึ้นรถมาตลอดเวลาที่นั่งรถมาเราก็ร้องไห้มาตลอดทั้ง ถึงบ้านหลับตอนไหนก้ไม่รู้ เค้าไม่โทรมาถามเลยซักคำ บอกว่าโทรศัพไม่มีเงิน แต่มีเงินเติมเกมเฟส เรื่องราวยังไม่จบเพียงเท่านี้นะค่ะ เดี๋ยวจะมาเล่าต่อค่ะ