วันนึงเราก็ได้เจออะไรหลายอย่างดีเนอะ

_{เมื่อเย็นวานนี้เราได้ไปดูหนังรอบสองทุ่มกว่าๆ ซึ่งก็ไม่ได้คิดเลยยว่ารถมันจะหมด 
เพราะกว่าจะเลิกก็ปาไปสี่ทุ่มพอเดินออกมานอกห้างก็เพิ่งรู้สึกตัว
แล้วไอเพื่อนเพศผู้ก็สุภาพบุรุษเหลือเกินที่จะไม่ไปส่งเพราะบอกขี้เกียจ
เออดีๆมันคงคิดว่าไม่มีใครกล้ามาฉุดอิชั้น หึหึ โอเคต่อๆ
เราก็คิดว่าคงแท๊กซี่ลูกเดียวเสียดายตังอ่ะเกือบสองร้อยแนะ
อีกอย่างก็ไม่รู้ว่ารถแถวนั้นสายไหนมันต่อไปถึงบ้าน แต่ด้วยความเสียดายตัง(งก)
จึงด้อมๆมองๆคนที่ป้ายรถแล้วเดินเข้าไปถามว่ารถหมดจริงๆรึยัง
เพราะเรารู้จักอยู่สายเดียว แอร๊ยยย และเป็นอะไรที่โชคดีที่ว่าเขากลับไปทางเดียวกับเรา(เย่เย่)
พี่เขาก็ใจดีเกิ๊นนนบอกมะไปกับพี่เดียวพี่พากลับบ้าน
เราก็เลยได้กลับบ้านด้วยรถอีกสายกับพี่คนนั้น แล้วไปต่อรถกลับบ้าน
โอ้วดีใจได้เจอคนดีมีน้ำใจ}

เราก็ได้เจอคนดีมีน้ำใจกันไปแล้ว แต่คนเราก็มีกันหลายรูปแบบมีดีก็ต้องมีไม่ดี นะ!
พอเราได้ขึ้นรถประจำทางสายนั้นเราก็ตงิดๆกับกระเป๋ารถเมล์ตั้งแต่ขึ้นแหละ
ก็ตอนเขามาเก็บตังพี่ที่พาเรากลับบ้านก็ถามว่าเท่าไหร่ ก็เสียงดังนะไม่ได้เบา
แต่กระเป๋าเห็นแบงค์ยี่สิบเลยไม่ยอมตอบก็ยื่นมือมาจะรับอย่างเดียว
แต่เราจะหยิบเศษเหรียญเลยต้องถามเค้า เค้าก็หันหน้าแล้วก็ตอบเสียงแข็งๆ
ก็รู้อ่ะนะว่านั่งรถนานๆมันคงเบื่อ แต่อิชั้นจ่ายตังอะช่วยบอกราคานิสสนึงเถอะ
ก็จ่ายตังนั่งกันชิลๆเป็นที่เรียบร้อย แล้วทีนี้มีผุ้หญิงรุ่นๆท้องแก่แล้วล่ะค่ะ
พูดกับกระเป๋าว่ากดกริ่งให้หน่อย แล้วเขาก็พยามดันตัวแต่ท้องคงหนังยันไม่ขึ้น
กระเป๋าก็มองแล้วเมิน เราก็อ่าวเขาไม่ได้ขอให้กดกริ่งเหรอ ก็เลยงงๆ ก็เลยยังนั่งเฉยๆก่อน
สงสัยคุยไรกันมั้งเลยละสายตาไป แล้วเหมือนจะเลยป้ายที่คนท้องจะลงแล้วด้วย
ผุ้ชายนั่งฝั่งตรงข้ามก็เรียกกระเป๋าว่าน้องเขาขอให้กดกริ่งให้ กระเป๋าก็ยังเมินแถมมองแบบไม่สนใจ
จนคนท้องต้องพยามลุก รถก็วิ่งเร็ว พอคนท้องลุก กระเป๋าก็หันมาบอกผุ้ชายอีกคนที่เตือนว่า
มีมือนิกดเองได้ เห็นมะ? เราก็อ่าวไมพูดงั้น จากตอนแรกยังงงๆว่าอะไรยังไง
เลยเข้าใจเหตุการณ์เลยรีบลุกกดกริ่งที่อยู่กลางรถทันที ก็รู้สึกผิดที่ไม่รีบช่วยเขา
แต่บางทีความแล้งน้ำใจเกินไปของคนก็ทำให้เรางงได้ เฮ้ออออ

เวิ่นนนนนยาวมาก หมดเท่านี้ล่ะค่ะ ขอโทษที่รบกวน ขอบคุณที่มาอ่าน