มาขอเล่าความฮากับความบ้าความงามของตัวเองค่ะ

         สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าความเซอะวะของตัวเองที่บ้าความงาม

เกริ่นก่อนว่าที่หมายถึงบ้าความงามในที่นี้..คือเราบ้าจริงๆนะคะ

อาจจะออกดูแนวเหมือนโรคจิตอ่อนๆ ในบางที..คือ...เราชอบ

1. ชอบทาครีมบำรุงมาก ทา-โบก..ทา-โบก

2. กันแดดจ๋า..ชั้นรักเธอ....ไม่ว่าอยู่ที่ใด แดดร่มลมตกแค่ไหน..เราจะทากับแดด SPF 50+ PA+++ ตลอด

3. เรา...เกลียดแดดมากกกกก...มันทำให้เราหน้ามืด และแสบผิว..ดังนั้ในห้องนอนเรานั้นจะมืดมาก

(คือมืดจริงๆค่ะ..สั่งตัดม่าน 2 ชั้น แถมใส่ที่สะท้อนรังสีอีก)

4. วิตามินกินตลอด

5. เครื่องสำอางค์ ประทินผิว ประโคมความงาม รวมทั้งเหล่าวิตามิน...เกลื่อนกลาด..เต็มมากมาย(เกินไป)

....

         อ่ะ..นอกเรื่องมากเยอะ..จะเข้าเรื่องเลยนะคะ...ด้วยความที่เราเป็นคนสำอางค์จัดขนาดนี้..

แต่เป็นคนชอบดูหนังแนวแอคชั่น....นึกออกใช่ไหมคะ..พวกหนังแนวที่พระเอก-นางเอกจะชอบโดนตามล่า

แล้วก็หนีตายกันระห่ำมาก...ซึ่งแต่ละนาย ละนางที่หนีระห่ะอยู่นั้น..จะต้องหมกซ่อนตัว ไม่ได้ทาครีม!!!

อาบน้ำ!! หรือกระทั่งพักผ่อน!!!!....ซึ่งคนในชีวิตจริงที่โดนแบบนี้ ควรจะโทรมบัดซบมาก..แต่เนื่องจากศักดิศรี

หนังหน้าแห่งนางเอกหนังบังหน้า ..ไม่ว่าจะระห่ำยังไง พวกนางก็จะยังดูดีเป็นที่สุด (ชิส์..) .......

         เรื่องของเรื่องที่จะมาเม้าท์ซี่วันนี้ก็คือ..เราดูหนังพวกนี้แล้ว..ก็เกิดจินตนาการอันกระเจิง

(ตามประสาคนว่างเกินเหตุ) ว่าด้วย..ถ้าอิฉันเป็นนางในหนังที่วิ่งหางจุกตูดหนีคนร้ายหนีตายข้ามประเทศล่ะ??

อิฉันจะเป็นเยี่ยงไร?...จะยังโทรม แต่งามหยดเหมือนพวกนางเอกในหนังนั้นไหม?......คิดไปคิดมา..ก็ผล็อยหลับไป

(นังนี่มันท่าทางว่างจริงๆด้วย...เฮ่อ)....

         แล้วก็ตามประสาคนกินง่าย นอนง่ายนั้นเอง...การที่จินตนาการเตลิดนัก ก็ทำให้เรา..ฝันอย่างที่คิด...

         ในความฝัน...เหมือนจะมีคนร้ายใส่สูท(ตามฉบับหนังฮอลลีวูดเป๊ะ..แต่เอ๊ะ? พระเอกข้าหายไปไหน?)

คนร้ายมาตามจับอิฉันด้วยเหตุใดก้ไม่ทราบ...รู้แต่ว่ามันตามจิกเหลือเกิน...เราจะต้องหนี ต้องหนีไปให้ไกล

...ในความฝัน จำได้ว่าหนีมาได้ครึ่งทาง..ก็มีคนบอกว่ารีบกลับไปเก็บของที่บ้านก่อน เตรียมของที่คิดว่าจำเป็น

แล้วรีบออกมาพบกันให้เร็วที่สุด!!!...ซึ่งในตอนนั้นคาดว่ามีเวลาให้เก็บของประมาณ 3 นาที.....สติกระเจิงมากค่ะ

ไม่ได้กระเจิงว่าด้วยการโดนตามล่านะคะ...แต่กระเจิงเพราะไม่รู้จะเอาอะไรไปดี..มันเยอะไปหมด..แถมเวลา

ก็น้อยราวกับมดตด...T T... สิ่งเดียวตอนนั้นที่คิดได้..เลยรี่วิ่งไปหาตู้เย็นน้องดำที่รัก..

ที่ซื้อมาเพื่อเก็บครีมประทินโดยเฉพาะ...คิดในใจว่า เอาวะวันนี้...

เราจะหนีแล้วยังเซ็กซ๊่เอ็กซ์แตกดั่งเมแกน ฟ็อกซ์หรือจะจะหนีโทรมกายประหนึ่งนักโทษลี้ภัยแห่งคาซัคสถาน....

เปิดตู้เย็นออกมา ไม่สนใจสิ่งใด..คว้าครีมกันแดด แล้วก็พุ่งออกประตูไป

เพื่อไปที่นัดหมาย...แต่พอก้าวออกประตูห้องไปได้ก้าวเดียว..ก็มานึกได้ว่า...

"เอากันแดดหน้าไป ก็ต้องเอากันแดดตัวด้วยซิ"......คิดได้ดังนั้นก้พุ่งไปที่น้องดำเพื่อเอากันแดดตัว

แล้วก็พุ่งออกนอกห้องอีกครั้งเพื่อไปที่นัดหมาย...แต่เดี๋ยวก่อน....หยุดคิดอีกแล้ว....

"เอ..เราไหนๆเอากันแดดไป..ก็เอาครีมซีรั่มไปด้วยละกัน...มันจำเป็น"...แล้วก็พุ่งไปที่น้องดำ

.......แล้วก็เหมือนกรอเทปกลับไปกลับมาแบบนี้อีก 4-5 รอบ........สุดท้าย.....เราก็มานั่งร้องไห้

ไม่ได้ร้องไห้ที่น้อยใจในโชคชะตาที่นำพามาให้เสี่ยงตายแต่อย่างใด.....แต่ร้องไห้เพราะ

สมบัติที่อยากจะขนไปด้วยมันมากเกิน จนไม่รู้จะเอาอะไรไป!!! เลยนั่งทอดอาลัยตายอยากกับเตียงนอน

แบบว่า ตูไม่หนีแหล่ว...ตูไม่รู้จะเอาอะไรไปด้วยดี...ตูเครียด!!!!!

         ................และเราก็ลืมตาตื่น..ลุกขึ้นมานั่งทำตาปริบๆ..พร้อมกับงงตัวเองว่า

"อีบร้า..เงินทองไม่รู้จักคิดจะเอาไป มาเอาอะไรกับครีมวะเนี่ย งงกับตัวเองจริงๆเลย..วู้"

 

สาวๆเป็นแบบเราไหมคะ???...หรือเราเป็นผีบ้าอยู่คนเดียว......เล่าให้ใครฟังมีแต่คนด่าว่า "บ้า".....T T