เบื่อพวกเก่งแต่บนแป้นพิมพ์ ระบาย ไร้สาระ

ที่โดนเอง : คือไปฝึกงานที่เดียวกันมาค่ะอยู่ด้วยกัน แล้วพอเปิดเทอมก็แยกย้ายกันอยู่ เราพยายามจะติดต่อเค้า ก็ยากมากเลย โทรไปก็ไม่รับ ทั้งๆที่เธอเป็นคนติดโทรศัพท์มากๆเลยนะ เราก็เลยโพสไปทางเฟซแทน ตอบกันไป-มา กลายเป็นเถียงกันเลย เธอจะปากดีมาก ซึ่งเราไม่ได้กลัวหรืออะไรกลับคิดว่าถ้ามีคำใดๆที่เราข้องใจ เราจะไปเคาะประตูห้องถามเลยแหละ เออ มันเป็นยังไงอ่ะแก ที่พูดออกไปอย่างนั้นน่ะ คือกล้kที่จะไปเคลียร์หรือไปถามตรงๆได้
แล้วช่วงนั้นเธอก็โพสข้อความบางอย่าง เราคิดว่าหมายถึงเรา อ่าวทำไมตั้งนานไม่โพสมาโพสตอนเถียงกับเราพอดี
พอถามไปก็บอกว่าไม่ใช่ๆ ไม่ได้หมายถึงแก
เฮ้อ..ทำอะไรก็ไม่ยอมรับ แบบว่าไม่แน่จริงอ่ะ พอเราถามตรงๆ กลับบ่ายเบี่ยง
กดแป้งพิมพ์ซะแรง แต่พอมาเจอเรา ตอนคืนเงินน่ะ สะกิดเบาๆ อ่ะแกตังค์ เดี๋ยวเค้าลืม พูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ไม่สบตาแล้วก็จากไป........เฮ้อ

กับคนอื่น : เธอมีปัญหากับคนๆนึงซึ่งเรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละวิทยาเขต เธอแบบว่าด่าคนนั้นกระจาย แร๊งสุดตรีน แต่พอจะไปเจอกลับต้องเอาเพื่อนไปด้วย คนเดียวไม่กล้า ถึงขั้นโทรไปหาแม่เค้า ดูๆแล้วมันไม่น่าทำ อย่างน้อยเค้าก็ผู้ใหญ่ นี่เด็กทะเลาะกัน โอ๊ยอีกมากมายอ่ะ เรานึกไม่ออก คือเราอยากจะติดต่อกับคนนั้นแล้วเล่าให้ฟังว่าจริงๆมันเป็นคนหงอยแค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะอย่างน้อยมันก็เพื่อนเรา
และเคยมีเพื่อนว่ามัน พอเดินจากมา(ตอนนั้นไปกะเรา)มันบอกว่า หืมมมม ถ้ามากะไอ้เอน๊า จะด่าสวนให้ เอ่อแล้วมากะเราสวนไม่ได้หรอฟ๊า

พวกนี้เรียกว่าเกรียนเว็ปบอร์ด พอเอาจริงพวกนี้จะไม่กล้าไม่แน่จริง จึงต้องหาช่องทางอวดเก่ง แต่ก็แค่แป้นพิมพ์อ่ะ