ประสบการณ์ใส่รองเท้าส้นสูงที่สาวๆไม่อยากเจอ

             
สวัสดีค่ะสาวๆทุกคน ทั้งสาวน้อย สาวสะพรั้ง และสาวรุ่นไหนก็ตาม ที่รักสวยรักงาม วันนี้ขอมาเล่าเรื่องประสบการณ์จริงของตัวเองซะหน่อย จริงๆแล้วไม่คิดว่าจะมาเล่าให้ฟังหรอกนะคะ ใจหนึ่งก็อายแต่บางทีถ้าเล่าให้เพื่อนๆฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ก็คงจะเป็นประโยชน์หรือเป็นแนวทางแก้ไขให้กับเพื่อนได้
ก่อนอื่นของบอกว่าเล่าเรื่องไม่เก่งหรอกนะคะ แต่จะพยายามเรียบเรียงให้เพื่อนอ่านแล้วเข้าใจง่าย
เรื่องมีอยู่ว่า จขกท ชอบใส่รองเท้าส้นสูงมากๆ คือจะออกไปไหนทุกครั้งก็จะใส่รองเท้าส้นสูง อย่างน้อยก็ 4นิ้วครึ่ง และเช้านี้ก็เช่นกัน ก่อนออกไปเรียนแต่งตัวด้วย กางเกงยีนส์ขายาว เสื้อกล้ามชายระบาย และใส่เสื้อไหมพรมผูกเอว (จขกท เรียนอยู่อเมริกาค่ะ) กับรองเท้าส้นสูงคู่เก่าแต่ไม่ค่อยได้ใส่เท่าไหร่ ครั้งนี้เป็นครั้งที่ หลังจากที่ลงจากรถก็หอบสัมภาระ ได้แก่ กระเป๋าสะพายขนาดไม่ใหญ่มาก กระเป๋าโน้ตบุคที่วันนี้จำเป็นต้องหอบมาด้วยเนื่องจากโปรแกรมบางตัวมีปัญหาต้องเข้ามาถามอาจารย์ และกระเป๋าสะพายขนาดใหญ่ที่ใส่หนังสือแบบหนาๆได้ 5 เล่ม เพื่อนๆลองนึกภาพ จขกท สิคะ ว่าจะหอบฟางแค่ไหน (หอบฟางมันเบานะ แต่เช้านี้ไม่เบาเลย มีแต่สิ่งหนักๆ) หลังจากได้สัมภาระแล้วก็ปิดประตูรถอย่างทุลักทุเล แล้ว 2 มือ ก็หิ้วกระเป๋าไป จขกท เดินๆ ได้ไม่กี่ก้าวแต่ก็เดินมาไกลจากรถประมาณ 300 เมตรแล้ว แล้วสึกว่ารองเท้าข้างซ้ายแปลกที่มันไม่กระชับ ครั้นจะก้มมองดู ก็ไม่สะดวกเนื่องจากหอบของเยอะมาก แล้วก็ยังเดินๆต่อไป รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เพราะรู้สึกว่าเรายกเท้าแล้วรองเท้ามันไม่มากับเรา จขกท ตัดสินใจวางของแล้วก้มดูที่รองเท้า โอ้โหหหหห แทบจากจะเป็นลม เพราะเจ้าตัวรองเท้ากับส้นมันแยกจากกันเป็น 2 ส่วนแล้ว ในใจ จขกท จะทำไงดีล่ะ เดินกลับไปที่รถเพื่อหารองเท้าคู่ใหม่เหรอ ไม่แน่ใจเลยว่ามีหรือเปล่า แต่ถ้าต้องให้ขับไปซื้อใหม่ก็จะเข้าเรียนไม่ทันแน่ๆ จขกท ตัดสินใจ หอบของเหล่านั้นกลับมาที่รถ ขณะเดียวกัน อาจารย์ที่เคยสอนก็ถามว่า เกิดอะไรขึ้น ก็บอกว่า รองเท้าขาด ตอนนั้นรู้สึกอายมาก อาจารย์ก็เลยบอกว่า ให้อาจารย์หิ้วหนังสือไปไว้ที่ออฟฟิศก่อนให้หรือเปล่า เพราะท่าทางเมื่อเช้านี้มันหนักมาก ด้วย จขกท ก็เกรงใจ ก็บอกว่าไม่เป็นไร ขอบคุณมาก แล้ว จขกท ก็เดินกลับไปที่รถ ระยะทางไม่ไกล แต่ตอนนั้นรู้สึกไกลมาก ทั้งหอบของ รองเท้าขาดอีก ทั้งลานจอดรถคนก็มอง แล้วก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอเพิ่งจอดรถข้างๆกับรถ จขกท ว่า ฉันเข้าใจเธอนะ เพราะฉันก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ มันแย่มาก เธอมีรองเท้าสำรองในรถหรือเปล่า ถ้าไม่มี ฉันมี ให้เธอยืมได้ จขกท ยังรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แล้วก็บอกว่า มีรองเท้าสำรองและขอบคุณเธอคนนั้น จขกท รื้อๆ รองเท้าที่อยู่ในรถ เจอ 1 คู่ และอีก 1 ข้าง (อีก 1 ข้างจะใส่ไรได้) จขกท รีบเปลี่ยนรองเท้า แต่รองเท้าสำรองที่อยู่ในรถมันก็พังเหมือนกัน เป็นรองเท้าแตะ ที่ส้นของมันหลุดไปไหนแล้วก็ไม่รู้ จขกท ก็เจ็บใจตัวเองที่ไม่รู้จักหารองเท้าที่มันสมบูรณ์อยู่ในรถ แต่ไงก็ต้องใส่เพราะต้องเข้าไปเรียน สุดท้าย จขกท ใส่รองเท้าส้นหลุดทั้งวัน เดินก็เหมือนคนขาไม่เท่ากัน เพราะอีกข้างมีส้น อีกข้างไม่มี กลับมาถึงบ้านเหนื่อยแบบบอกไม่ถูก
อยากจะเตือนสาวๆว่า ถ้าเป็นไปได้ในรถควรติดรองเท้าที่สภาพใช้งานได้สัก 2 คู่ หรือจะเป็นพวกรองเท้าผ้าใบก็ได้ คือถ้าเกิดเหตุการณ์แบบ จขกท เจอ แต่งตัวแนวกระโปรง หรือ ยีนส์ รองเท้าผ้าใบก็หน้าจะไปกันได้ หรือ จะเป็นรองเท้าออกแนวที่สามารถใส่ได้กับทุกชุดก็จะดี
เรื่องราวอาจจะยาวจนขี้เกียจอ่าน แต่ก็ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะคะที่อ่านมาจนถึงตรงนี้และแวะให้กำลังใจ  ไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับใครเลย ก็เลยมาเล่าให้เพื่อนๆฟังเผื่อจะได้มีการเตรียมการไม่เป็นเหมือน จขกท
 
ป.ล. ถ้าเกิดมีบางคำสะกดผิดก็อย่าว่ากันนะคะ เพราะอยู่ต่างประเทศนานไม่ได้เขียนไทยเลย พยายามเขียนให้ถูก และถ้าบางประโยคเรียบเรียงได้ไม่สวยก็อย่าว่ากันนะคะ
 
 

Discussion (27)

แชร์ด้วยคนจ้า.....คือว่าทำงานในโรงพยาบาล แต่ก็แอบอยากสวยบ้างไรบ้าง ใส่ส้นสูง แต่ไม่สูงเท่าไรค่ะไม่ถึง 2 นิ้ว แต่แบบว่าทางเดินตามทางเชื่อมแต่ละตึกจะมีพนักงานทำความสะอาดคอยขัดซะเงาแว้บบบ อืม..เยี่ยม วันนั้นก็เดินตามทางเดินมาป๊ะกะอาจารย์หมอสูติ ก็สวัสดีค่า...แระก็เดินตามหลังแกไป ห่างกันประมาณ 2 เมตร แระก็มาผ่านหน้าคลินิกไตเทียม ซึ่งมีญาติคนไข้นั่งรอตามทางเดิน ทั้งสองฟากตามยาว (ทางเดินกว้างประมาณ ไม่ถึง 2 เมตร) ประมาณ 10 กว่าคนเห็นจะได้ ก็เดินไปเรื่อยๆ ไม่กล้าแซงอาจารย์หมอ ....ตามหลัง'จารย์ ซักพัก ไม่รุท่าไหน มันลื่นและก็ลงไปนั่งคุกเข่าเหมือนจะกราบพระประมาณนั้นอ่า มันเร็วมากแม้แต่เราเองก็งง รองเท้าก็หลุด คงจะดัง อาจารย์ซึ่งเดินห่าง 2 เมตรหันกลับมาดูและก็เดินเข้ามาถามว่าเป็นอะไรมั้ย แบบมาดึงให้ลุกขึ้นอะค่ะ ญาติคนไข้ก็แทบจะกรูกันเข้ามาฉุดขึ้น ส่งเสียงถามกันใหญ่ว่าเป็นไรมั้ย งงก็งง แต่เราก็เลยต้องรีบลุกเอง หารองเท้าและก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ เชิญอาจารย์เลยค่ะ" แกก็เลยเดินจากไป เราก็ต้องเดินต่อไป แต่ในใจนี้อายมากกกกกกก ไม่รุกระโปรงเปิดด้วยเปล่า เสียความมั่นใจอย่างแรง ไม่กล้าเดินผ่านตรงนั้นเป็นอาทิตย์ กลัวลื่นก็กลัว อายก็อายกลัวญาติคนไข้จำได้.....เฮ้อ...T___T

 มาขอแชร์บ้างค่ะ...

เราก็เป็นคนนึงที่ชอบใส่ส้นสูงค่ะ แต่ก็เจอมาเยอะเหมือนกันฮ่าๆๆ

เรื่องคือ รองเท้าไม่ไหวแล้ว ขาดตรงขอบด้านข้างๆอ่าค่ะ

ก็กะว่าจะไปซื้อใหม่ แล้วขึ้นบันไดที่สยาม รองเท้าไม่รักดี มันก็ขาดออกมาอีก เราเลยสะดุดล้มเลยอ่ะ T^T

ณ จุดนั้นอายเพราะรองเท้าแล้ว ยังอายเพราะล้มอีก ยิ่งกว่าจะถึงร้านรองเท้า

ระยะทางช่างไกลเหลือเกิน T___T...แต่พอผ่านจุดนั้นมา ก็ขำๆกับมันค่ะ ^___^

แชร์มั่งค่ะ  ของเราเป็นส้นเตารีด
ลงจากรถปุ๊บ เดินข้ามถนนแล้วรู้สึกว่าเท้ามันเบาๆ
ปรากฏว่าพื้นกับส้นแยกร่างกันเลย
ยืนเอ๋ออยู่ตรงโตโยต้าที่สยามซักพัก แล้วต้องพยายามเดินลากๆไปซื้อรองเท้าใหม่ T^T
 5555 ไม่เบาเหมือนกันนะคะ กร๊ากๆๆๆ
อย่าลืมพกหนังยางติดกระเป๋าไว้บ้างนะคะ เผื่อจะช่วยได้บ้างเหมือนเรา
(ตอนนี้ทิ้งรองเท้าไปนานแล้วล่ะคะ แต่กลับมาขอถ่ายเก็บไว้หน่อยเหอะ ฮามาก เดินลากขาเหมือนคนขาเป๋เลย)

ซากรองเท้าที่ทรยศ