ผู้ชายแบบนี้..สาวๆคิดยังไงคะ

สวัสดีค่ะชาวจีบัน คือตอนนี้เราสับสนนะคะไม่รู้จะทำยังไงกับหัวใจตัวเองดี
คือมันไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ แต่เรากำลังคิดว่า เราควรจะคุยกับเค้าต่อไปมั้ย
คือเราเจอพี่คนนี้ เพราะเค้าเป็นเพื่อนของรุ่นพี่เรา รู้จักกันมาประมาณสามสี่เดือนค่ะ
แต่ไม่ได้เป็นแฟนนะคือคุยกันเฉยๆ ไม่ได้ตกลงว่าจะคุยกันเพื่อเป็นอะไรกัน
แล้วทีนี้เนี่ยเมื่อวันเกิดเรา เค้าก็เอาดอกไม้มาให้ ให้ของขวัญเรา คือเป็นของขวัญชิ้นเดียวที่เราได้ในวันเกิด
เค้าดีกับเรามาก คือใครที่เห็น รวมถึงเพื่อนๆบอกเลยว่า พี่เค้าดี เค้ารู้ว่าเราออกมาอยู่กับเพื่อนนะ รู้ว่าเราลำบาก
แต่เราไม่ต้องการขอเงินเค้าใช้อ่ะ
แล้วทีนี้วันเกิดเราคิดว่าเราจะกลับบ้าน พอเค้ารู้ เค้าก็เลยอาสาไปส่ง ตอนแรกเราปฏิเสธอ่ะ เกรงใจเค้า
แต่พอเค้าคะยั้นคะยอมากๆเลยโอเค แต่ไม่ให้เข้าบ้านนะ ไม่ได้ให้ส่งถึงหน้าบ้าน
แต่ด้วยอะไรก็ไม่รู้ ฝนดันตก ร่มก็ไม่มีเค้าเลยมาส่งที่บ้านที่อยู่ถัดจากบ้านเราไปสองสามหลัง
เราก็ลงแล้วเดินเข้าบ้านไป เราบอกให้เค้ากลับไปก่อนแล้วเราจะกลับเอง
พอเราเข้าไปบ้านไป เอาพวงมาลัยเข้าไปด้วยนะ
แล้วเกิดแบบ แม่ไม่รับไหว้อ่ะ เลยไหว้แต่พ่อ
คือ แม่เราก็ด่าเราอ่ะ ด่าแรงแบบเดิมแหละ พอเราจะอธิบายอะไรคือเค้าไม่ฟัง
เราเลยไม่อยากฟังต่อ เดินออกมาหน้าบ้าน คือจะกลับอ่ะ เรายกมือไหว้พ่อ แล้วจะไหว้แม่ แม่ก็ชี้หน้าเรา แล้วด่าเรา เรื่องที่ไม่ยอมทำงานให้น้องแหละ เราก็แกล้งถามแม่ว่า
ถ้าหนูทำให้อ่ะ แม่จะรับประกันได้มั้ยว่าถ้าหนูไม่ถูกใจมัน มันจะไม่ด่าหนู
แม่บอกว่า ไม่รู้ ถ้ามันจะด่าจะห้ามอะไรได้
เราเลลยหันไปมองหน้าน้องแล้วบอกว่า ไหนงาน เอามาดูก่อน น้องเราก็ไปหยิบมาให้
เราก็เปิดๆอ่าน แม่ก็บอกว่า ทำให้เสร็จนะ ทำเก่งออกจากบ้านไปแล้ว อวดดีขนาดนี้แล้ว ทำตัวไม่ดีขนาดนี้ ทำอะไรดีๆให้คนในครอบครัวบ้างเถอะแล้วแม่ด็เกินเข้าไปบ้านไป เหลือเรากับน้องแค่สองคนที่หน้าบ้าน เราก็มองหน้าพ่อ
พ่อบอกว่า ถ้าทำได้ก็ทำ ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องทำนะ
น้องเราเลยหันไปบอกพ่อว่า มันทำได้น่ะพ่อ ไม่ต้องกลัวหรอก
เหลือเรากับน้อง
เราถามว่า จะให้ทำอะไร
มันบอกเราว่า
มึงก็อ่านสิ นี่อ่ะ Concept ที่จะทำ
เราเลยถามว่า จะให้กูทำอะไรล่ะ พูดให้ดีๆนะไม่งั้นก็ทำเอง
มันก็มองหน้าเราแล้วเบะปากแล้วบอกว่า มึงก็ลองไม่ทำสิ เราก็มองหน้ามัน
แล้วบอกว่า
เออ กูไม่ทำ แล้วเราก็ทิ้งเอกสารที่น้องเอามาให้อ่านทั้งหมดนั่นอ่ะ ทิ้งลงพื้นแล้วเดินออกจากบ้านมาไม่ได้สนใจเสียงของน้องเลย
พอเราออกมาหน้าบ้านเดินออกมานิดนึงเราก็เห็นพี่เค้ายืนอยู่ ก็ตกใจว่าทำไมไม่กลับ
เค้าเห็นเราร้องไห้ ถามว่าเป็นอะไ พอเราบอกเปล่า เค้าบอกว่า พี่ได้ยินหมดและ เดี๋ยวไปส่งที่หอนะ
พอขึ้นรถขับออกมาได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีโทรศัพท์มา ก็คือแม่โทรศัพท์มาด่าเราเพระาน้องไปฟ้องคือเสียงมันอยู่ในรถอ่ะ
มันก็ดังออกมานอกโทรศัพท์ คือตอนนั้นกลั้นน้ำตานะ สุดๆอ่ะ ไม่อยากให้เค้าเห็น
แล้วอยู่ดีๆเค้าก็พูดออกมาว่า
"แม่เรานี่ยังไง พี่พูดตรงๆนะ ใช้ไม่ได้นะ ทำไมเข้าข้างน้องออกนอกหน้าแบบนั้น"
เราเลยหันไปเถียงว่า เค้าเข้าใจผิดเฉยๆน้องมันขี้ฟ้องแม่ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นแบบนี้"
พี่เค้าก็บอกว่า
พ่เคยเห็นแม่ที่รักน้องมากกว่า แต่ไม่เคยเห็นแม่รักน้องแล้วเกลียดพี่
ตอนนั้นเราโมโหอ่ะ รู้สึกว่าเค้ามาว่าแม่เราเลยบอกว่า
เค้าไม่ได้เกลียดหรอก พี่ก็อย่าว่าแม่หนูเรารูจักกันไม่นานพี่มาพูดแบบนี้ได้ไง
เค้าบอกว่า พี่รู้สึกแบบนั้นเราเลยถามว่า แล้วถ้าหนูว่าแม่พี่บ้างพี่จะโกรธมั้ย
เค้าบอกว่าโกรธ เราเลยบอกว่า นั่นแหละ  เราเพิ่งรู้จักกัน พี่พูดถึงแม่หนูแบบนี้เราคงคุยกันไม่ได้แล้วนะ
แล้วก็เงียบมาตลอดทางพอถึงหอเพื่อนเราก็รีบลงคือเค้าก็เรียกนะแต่เราไม่สนใจพอเราขึ้นห้องก็เห็นเพื่อนคุยโทรศัพท์อยู่คือคุยกับพี่เค้าอ่ะแหละ คงโทรมาเล่าให้ฟัง
เพื่อนบอกว่า
ฟ้ากูว่าไม่แปลกที่พี่เค้าจะพูดแบบนั้น เพราะขนาดกูเป็นเพื่อนกูยังพูดเลย มึงอย่าไปโกรธเค้าเลย
เราบอกว่า ถ้าเค้ากล้าพูดถึงแม่กูแบบบนี้อีกหน่อยถ้าคบกันจริงๆเค้าจะไม่พูดมากกว่านี้หรอ ถึงยังไงก็แม่กู ครอบครัวกู ถ้าเค้าไม่รัก ไม่ศรัทธาก็ไม่ต้องคุยกัน
หลังจากนั้นเนี่ยเราก็ไม่รับโทรศัพท์เค้าอีก ไม่อยากคุยด้วย คือเรารู้สึกว่าเค้ายังเป็คนอื่นสำหรับเราแล้วเค้ามาพูดถึงแม่เราแบบนี้ถ้าต้องคบกันจริงๆเค้าจะไม่ว่าแม่เรามากกว่านี้หรอ
แต่มีข้อความนึงเค้าส่งมาว่า
ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจถ้าทำให้รู้สึกไม่ดีก็จะไม่พูดอีก คุยกันก่อนสิอย่าหายไปเฉยๆ
เพื่อนๆคะคือเราไม่ชอบที่เค้ามาว่าแม่เราเราเข้าใจว่า เค้าเห็นมาแบบนั้นแต่เค้าไมควรพูดเลยอ่ะ
มันทำให้เราคิดว่า เค้าไม่ศรัทธาครอบครัวเรา ถึงจะไม่ชอหรือยังไงก็ควรจะเก็บไว้ หรือปลอบเรามากกว่าจะพูดแบบนี้ไม่ใช่หรอ
ถ้าเป็นเพื่อนๆจะคุยกับผู้ชายคนนี้ต่อมั้ยคะ หรือถ้าเราจะเลิกคุยกับเค้าเราควรจะหายไปเลยหรือว่าจะบอกเค้ายังไงดี
พล่ามเยอะอ่ะค่ะ ทนรำคาญกันหน่อยนะ แต่เราไม่รู้จะถามใครดี หรือจะคุยกับใครดี คิดว่า การที่เราได้แชร์ความคิดกับชาวจีบันเนี่ย
มันทำให้เรามองอะไรๆได้หลายๆมุมแตกต่างจากที่เราคิดคนเดียว ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เพิ่มเติมค่ะ
จากกระทู้ที่เราปรึกษาเรื่องที่เราจะทำงานให้น้องดีมั้ย
แล้วเราทิ้งเมล์ไว้ ปรากฏว่ามีเพื่อนๆที่แอดมาหาเราหลายคนมาก รวมถึงพี่กาานต์ที่ทิ้งเมล์ไว้ให้เราแล้วเราแอดไป
ได้คุยกันจนสบายใจขึ้นค่ะ มีหลายคนเป็นห่วงแล้วแอดไปหาเราได้คุยกันในเอ็มหลายคนเลยค่ะที่ไม่เคยโพสต์ตอบกระทู้เราแต่แอดมาหาเรา และให้กำลังใจด้วยรวมถึงหลายคนที่ติดตามกระทู้เรามาตลอด ทั้งที่แอดเมล์หรือไม่ได้แอดเมล์
เราขอบคุณมากนะคะ จากใจเลยจริงๆซาบซึ้งมากไม่คิดว่าจะมีคนเป็นห่วงกันแบบนี้ เคยคิดว่าแค่อ่านในกระทู้แล้วตอบมาแล้วลืมไปเลยแต่ตไม่เลยค่ะ อบอุ่นมาก ซึ้งใจมากค่ะ กำลังใจดีๆไม่เคยหายไปเลยจริงๆ
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ สำหรับทุกๆกำลังใจ
ขอบคุณจริงๆค่ะ