ทำยังงัยกับ "รักทางไกลค่ะ"

ได้อ่านเรื่องราวของสาวๆที่มาแบ่งปันกันในนี้ รู้มีกำลังใจมากขึ้นเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาแชร์เรื่องราวให้อ่าน ทำให้คิดได้เลยคะ
ว่าอย่างน้อยเราก็ต้องทำส่วนของเราให้ดีที่สุด จะได้ไม่เสียใจทีหลัง
หลายคนอยู่กันไกลกว่าเรา นานมากๆกว่าจะได้เจอ หรือไม่มีกำหนดเจอ

แต่ว่าก็สู้ๆนะคะ เราจะอดทนไปพร้อมๆกะสาวๆจีบันเนอะๆ
ระหว่างรอ เราก็อัพตัวเองให้สวยเนอะ
ขอบคุณจริงๆจร้า

สู้ๆนะคะ ตอนนี้แฟนเราอยู่ออสไม่มีกำหนดกลับไทย ดีไม่ดีไปเป็นคนที่โน่นด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าวันไหนจะได้เจอหน้ากัน แต่เราติดต่อกันทุกวันผ่าน Skype อะคะ ตอนนี้คบกันได้ 1 ปีแล้ว (แต่แฟนเราไปอยู่ออสได้ 6 เดือน) ยังไงก็เชื่อใจกันให้มากๆนะคะ ก่อนที่แฟนเราจะไปนอก เราเครียดมาก เรากลัวไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อ กลัวเค้าไปมีคนอื่น กลัวเครื่องบินตก กลัวสาระพัดกลัว แต่พอมาถึงจุดนี้แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดซักอย่าง แต่ถ้าวันไหนไม่ได้คุยกัน เราจะเป็นบ้าตาย เคยมีช่วงแรกๆที่เค้าไปอยู่โน่นใหม่ๆ แล้วเราทะเลาะกันหนักมากเพราะเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย เค้าทำโทษเราโดยการไม่คุยกะเราอาทิตย์นึง น้ำหนักลดจาก 60 เหลือ 55 เลยอะคะ ><

เรานอกเรื่องอะ 5555 ><

เอาเป็นว่า เราต้องเข้มแข็งนะคะ อยู่ไกลกัน ต้องเข้าใจกันให้มากๆ เรื่องระยะทางเราว่ามันไม่ได้เป็นอุปสรรคที่จะทำให้ 2 คนเลิกกันหรอกคะ ถ้ามีความเข้าใจ และเชื่อใจกัน ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด

สู้ๆนะคะ

สิ่งสำคัญที่สุด ของการเป็นแฟน คือ เชื่อใจ ค่ะ :)

เคยอยู่อเมกาแล้วมีแฟนอยู่ห่างกันเองแบบอยู๋กันคนระรัฐ แฟนกับเราไปแลกเปลี่ยนที่อเมกา เรากะเค้าไม่เคยเจอกันบ้างเลย อาจจะมีไปเที่ยวกันมาครั้งเดียวหรือสองครั้ง แต่คุยกันทุกวัน ก้นัดเวลากันเอาไว้แล้วก้แชะ!เปิดสไคป์แค่นี้โลกที่ดูเหมือนห่างกันครึ่งค่อนประเทศก้ดูใกล้กันชั่วพรึ่บตา เราคุยกันไปเรื่อยๆ วันเทศกาลพิเศษก่หาอะไรทำส่งกันไปมา รู็สึกว่าพอมีโลกไซเบอร์อยุ่ในมือแล้ว เราไม่เคยพลาดการติดต่อเลย เหงาน้อยลงด้วย แต่อยุ่กันคนละครึ่งค่อนโลกอาจจะทำกันยากหน่อยนะ อาจจะยาวหน่อยคือว่าจะบอกตรงนี้ว่าเค้าต้องการจะเลิกกับเราเลยเพียงเพราะว่าเค้าจะเรียนต่อที่นู่นสี่ปี ถ้าเรากลับไปไม่เรียนต่อเมกาเค้าก้จะเป็นห่วงหลายๆเรื่อง กลัวว่าจะมั่ยด้ายคุยกับเราด้วย เราก้โกดทัมมัยเห็นแก่ตัวยังงี้ ก้เลิกกันเลย(แอบเลว คิดในใจ)ตอนนี้มั่ยด้ายคบกันแล้วหน่ะ เค้ามีแฟนมาแล้วสี่คน เค้าว่าไม่อยากเสียเราไป ตอนนั้นเราไม่รู็บอกเค้าไปว่างัย เราคิดว่ารักทางไกลยากน่ะ มันยากตรงที่ต้องติดต่อกันตลอดเวลา ตัวเราไม่ได้สะดวกกะเค้าด้วยเหมือนเคย ก้คงแล้วแต่คุนแล้วล่ะว่าจะเชื่อใจเขาแต่ต่องหาวันพิเสดๆที่สะดวกตรงกันหั่ยด้ายนานแค่หนาย ขอให้พวกคุนรักกันนะ ความรักทำให้โลกสวยงาม

เราก็อยู่ห่างกับแฟนค่ะ แต่ห่างกันไม่มาก เดินทางประมาณ 3-4 ชม. ต้องอยู่ต่างที่กันประมาณ ครึ่งปีได้แล้วค่ะ เพราะ เรากลับมาทำงานที่บ้าน แล้วแฟนบ้านอยู่กทม. แต่ตอนนี้ถ้าถามความรู้สึกเรา ก็โอเคนะคะ แต่อาจจะมีงอแงนิดหน่อย เวลาไปเจอกันแล้วต้องกลับ แต่ทุกวันนี้ก็โทรคุยกันทุกวันค่ะ วันละหลายรอบเหมือนกัน ถ้าถามเรานะ ความรู้สึกเหมือนเดิม รักอย่างไง รักอย่างนั้นนะ อาจจะมากขึ้นด้วยมั๊งเพราะไม่ค่อยได้เจอกัน จากเมื่อก่อนตอนที่ทำงานอยู่กทม. ก็เจอกันทุกวัน กินข้าวตอนเย็นด้วยกันทุกวัน มันน่าจะเป็นเพราะว่า เราไม่คิดอะไร แบบเชื่อใจเค้าอ่ะคะ แล้วมันก็สบายใจดี เค้าเองก็สน่ำเสมอ ดูแลดีเหมือนเดิม ทั้งครอบครัวเราและครอบครัวเค้า ก็โอเค มันเลยเป็นสิ่งที่ทำให้สบายใจด้วยอ่ะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อใจกันไว้ค่ะ และที่สำคัญ ถ้ารู้สึกว่ารัก รู้สึกว่าคิดถึง ก็แสดงให้รู้ บอกให้รู้ไปเลยค่ะ อย่าเก็บไว้ ยังไงคนที่ห่างกันมันก็อยากให้แรงใจกำลังใจกันแหละค่ะ เติมให้กันวันละนิดวันละหน่อย แค่นี้ความรักก็ยาวนานแล้วค่ะ สู้ๆนะ