ทำไงดี..เราเครียดกับเค๊ามากเลยค่ะ..เพื่อนคนนี้

เรารู้จักกับเค๊ามาจะปีกว่า..

ตั้งแต่ช่วงม.3 ตอนนี้ จะจบ ม.4 ละขึ้น ม.5

 มาสนิทกันช่วง ม.4 นั่งด้วยกัน

 แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวของเรา "วันแรกที่เปิดเรียน เค๊าบอกกับเราว่า เมิงอย่าโดดเรียนนะ อยู่เป็นเพื่อนกับกุ ถ้ามิงไม่มากุจะอยู่กับใคร"

 (ขอหยาบนิดนึงนะค่ะ)

 ไอเราก็หยักหน้า หงึกๆ เพราะสงสาร ทำไปทำมา เวลาผ่านไปสักพัก..เค๊าก็มีเพื่อนได้อีกมากมาย

 นิสัยเรา เราเป็นคนเงียบๆ มีทีนึกอยากจะพูดก็พูด แต่บางทีมันไม่มีเรื่องจะพูดเราก็ไม่พูดค่ะ อยู่เงียบๆไป

 เราเป็นคนที่ทำอะไรช้านิดนึง.. ซึ่งเค๊ามักจะชวนเราไปโน่นไปนี่เสมอ ไอ้เราก็มักจะไปกับเค้าตลอดนั่นแหละ

 แต่เราชวนเค้า เค้าไปได้บ้างไม่ได้บ้าง คือ เค๊าชวนเราสิบครั้ง เราไปกับเค๊าประมาณ 9 ครั้ง

 แต่ถ้าเราชวนเค้าสิบครั้ง เค๊าก็จะไปกลับเราได้ประมาณ 1 - 2 ครั้ง แม้กระทั่งการไปเที่ยว หรือไปทำธุระอย่างอื่นๆ

 แต่เราก็เข้าใจว่า เค้าเปนคนอวบๆอ้วนนิดนึง คนอ้วนเวลาเดินมาก มักจะเมื่อย อืม เราก็เห็นแก่ข้อนี้

 เพื่อนที่อยู่แถวบ้านเค๊าอ่ะค่ะ ก็คือเพื่อนเราอ่าแหละ สมัย ม.3 ซึ่งมันก็เเนะนำให้เรารุจัก จนเราสนิทมาถึงวันนี้ได้

 เค๊ามักชอบบอกว่า เพื่อนคนนี้ ชอบยื้มโน้นยื้มนี้ เค้าอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้า

 ผลลัพ หลังการยื้มคือ บางทีเสื้ออ่ะค่ะ คือเพื่อนเราตอนม.3อ่ะค่ะ จะรูปร่างดีหน่อย ใส่มันก็รัดๆฟิตๆ สวยๆ

 แต่พอเอากลับมาอีกที เสื้อตัวนั้น หลวมละ.. รองเท้า จากที่เคยใส่เดินแล้วดีๆ พอเอากลับมาใส่อีกที ส้นเเบะไปแล้วค่ะ

ส้นไม่เสมอกันสองข้าง..เราก็เข้าใจว่าคนอ้วนมันเดินมันก็ต้องเดินแรง.. หรือแม้กะทั่งวิกผมของเรา เราก็ยืมไปใส่

 เขาหวีปลายผมแบบแรงๆ จนปลายผมหงิกงอหมดเลยค่ะ.. = =

 แต่เราก็มิได้ซีเรียสอะไรมาก เท่ากับเพื่อนอีกคนนึง เราให้อภัยได้เสมอ..เราก็ไม่คิดไร

 จนมาวันนึง ปลายเดือน ม.ค. นี้เอง  ห้องเราอาจารย์ก็ปล่อยลงมาก่อน เราก็ลงมากินข้าวกับเค๊า ทีนี้ ก็ต้องจองโต้ะให้เพื่อนๆคนอื่นด้วย

 มันจะมีว่างประมาณ 3 - 4 โต้ะ ทีแรกเราก็นั่งกับเค้า แล้วเค้าก็ให้เราไปจองอีกโต้ะนึง ติดๆกัน

แต่เราก็เงียบเราไม่อยากลุกไปนั่งคนเดียว เพื่อนเค้าเลยบอกว่า "ไม่เปนไรเดี่ยวกุไปจองเอง"

 แล้วก็ลุกไป.. แล้วเค้าก็นั่งก้มหน้าก้มตา เรื่องก็คือ มีเพื่อนเราคนนึง ชวนเราไปนั่งด้วย เพื่อนในห้องอ่ะค่ะ แบบว่าเค้าหวังดี

 เราก็เลยลุกไป แต่ลืม จองโต้ะๆนั้น จนมีคนอื่นมานั่ง และเพื่อนเราพอเข้าเงยหน้ามาเหน เค้าก็ด่าเราว่า"วันหลังถ้าไม่เต็มใจจองก็ไม่ต้องจองให้ก็ได้นะไอ้xxx" 

 แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ยิน เรามาได้ยินจากปากของเพื่อนอีกคนนึง จนทำให้เราต้องไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ชวนเราไปนั่งด้วย

 นับจากวันนั้นจนวันนี้ก็ปาเข้าไป จะ 1 เดือนละ

 เชื่อไม๊ว่า เราพยายามจะตัดเค้าอยู่หลายครั้ง แต่เราก็ทำไม่ได้

 เราเข้าไปดูในเฟชเค้า เค้าก็ยังไม่ได้ลบรูปที่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลย มีเรา ละก้อเค้า ละก้อเพื่อนสมัย ม.3 3 คนเอง

 ตอนนั้นไปสยามกันครั้งแรกเลย จำได้..!!

 ละก็รูปอีกมากมาย ก็ยังไม่ลบ แม้กระทั่งใน Hi5 เค้าก็ยังไม่เอาเราลงจาก ทอปเฟรน หรือลบรูปเรา

มันยิ่งทำให้เราตัดไม่ลง เเระเราก็คงคิดว่าถ้าเค้าตัดเรา เค้าก็คงจะไม่เหลือไว้แล้ว

 เมื่อวานเรานั่งตัดสินใจอยู่นาน  .. เราว่านะทะเลอะกับเพื่อนเจ็บยิ่งกว่าแฟนอีก แต่เราก็ยังไม่เคยมีแฟน เราก็ไม่รุ้ว่าเปนไร คือฟังเค้าบอกมาอีกที

 เราก็เลยคิดว่า ถ้าเราเปนฝ่ายไปง้อ ไปคุยด้วยก่อนก้อคงไม่เสียหาย เอาวะ ยังไงก็ต้องลอง ก็เพื่อนเรานิ..

 เราก็เลยเข้าเฟช ละก็พิมไปให้เค้า ประมาณ ว่า กลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิมเหอะ อะไรที่ไม่ดีอ่ะ ต่างฝ่ายต่างลืมไป จำแต่สิ่งที่ดีๆก็พอ..

 ตอนนี้เขาก็ยังไม่ส่งข้อความกลับมาเลยค่ะ เราเครียดมาก ถ้าเราง้อใครแล้ว เค้าไม่ยอมคุยกับเราเหมือนเดิมเราจะง้อทำไมมันทำให้เราเสียใจมาก

 เราคาดหวังไว้สูงกับเพื่อน..คนนี้

 เราจะทำยังไงต่อไปดีค่ะ..??