ขอความเห็นหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ เราชื่อแพร นี่ไม่ใช่ยูเซอร์เนมของเราหรอกนะค่ะ ยืมของเพื่อนโพส ( marissa ) ไม่ได้สมัครจีบันนะค่ะ 
คือเราไม่รู้จะทำยังไงดี เข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือว่าเราเป็นลูกบุญธรรม เรียนจบแค่ ป.6 แม่บุญธรรมไม่เห็นเรียนต่อค่ะ 
ให้ออกมาทำงานบ้าน ปัจจุบันเราอายุ 20 ค่ะ ที่นี้เรามานั่งทบทวนดู ว่าเราไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว อยากเรียนต่อ อยากทำงาน อยากเป็นตัวของตัวเอง แต่ปัญหามันอยู่ที่เราสงสารพี่สาว (ลูกสาวจริงๆของแม่บุญธรรม) แต่ก็สงสารตัวเองด้วย
คือว่าแม่บุญธรรมค่อนข้างบ้างานนะค่ะ แล้วก็ใช้เงินเกินตัวแล้วก็บลาๆๆๆๆ แบบว่าเยอะอะค่ะ ก้มีปัญหาทะเลาะกันกับพี่สาว จนพี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด
ก็มีแค่เราอยู่กับแม่บุญธรรม 2 คน  สงสารแม่บุญธรรมก็สงสารนะค่ะ เพราะเค้าก็แก่แล้ว แต่เราโตแล้วก็เริ่มคิดถึงแต่อนาคตตัวเอง เมื่อก่อนยังเด็กก็ทำงานบ้านมาตลอดไม่เคยเรียกร้อง แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราโตแล้วจริงๆ เริ่มอยากมีชีวิตรเป็นของตัวเอง ก็คิดอยากจะออกไปอยู่ข้างนอก อยากไปเรียนต่อ ก็อาจต่อ กศน จนจบ ม 6 แล้วก็ต่อมหาลัย ทำงานที่ตัวเองอยากทำ  อ๋อ แม่บุญธรรมเค้าวางแผนให้เรากับพี่สาวสานต่องานที่แกทำด้วย แต่เรากับพี่สาวไม่ชอบอะค่ะ นี้เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่พี่สาวย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด นี้ละค่ะคือปัญหา ถ้าเราไปพี่สาวก็ต้องกลับมาอยู่กับแม่ เราก็สงสารเพราะพี่สาวมีลูกแล้วต้องหาเงินส่งลูกเรียน แต่ถ้ามาอยู่ที่บ้าน คือแบบว่ามันเป็นบ้านนอก ยากแกการทำมาหากินแล้วก็ไม่ชอบงานที่แม่ให้ทำ พี่สาวกำลังอยู่นช่วงพิสูจตัวเองให้แม่เห็นว่า ไม่มีแม่เค้าก็อยู่ได้อะไรประมาณนี้ เพราะพี่สาวค่อนข้างถูกเลี้ยงมาแบบสบาย แบบคุณหนูนะค่ะ แต่ที่นี่เรามานั่งนึกถึงตัวเองบ้าง เราคิดว่าบางทีเราก็ยอมพวกเค้ามากเกินไป มากจนไม่มีชิวิตรเป็นของตัวเอง เรามานั่งคิดว่าเราเอาแต่สงสารคนอื่นที่เค้ามีเพียบพร้อมแทบทุกอย่าง ในขณะที่เราไม่มีอะไรเลย 
แบบนี้ เราควรไปใช่ไหมค่ะ เราควรจะไปเรียนต่อเพื่ออนาคตของตัวเองดีกว่าไหมค่ะ เราปรึกษา มาริสา เค้าก็บอกว่า
  'เธอยอมให้พวกเค้ามากเกินไปนะ เธอไม่ใช่ลูกจริงๆของเค้า ถ้าเธอไม่เอาอนาคตตัวเองมาก่อน สุดท้ายเธอจะเหลืออะไร  "    เราควรจะทำยังไงดีค่ะ คิดไม่ตกจริงๆ