"บ้านไฟฟ้า" อีกหนึ่งกิจกรรมดีดี เพื่อสังคม

เริ่มต้นเราก็เอาผลิตภัณฑ์ทั้งหมดไปตั้งไว้ตามโต๊ะ แยกเป็นสามกลุ่มใหญ่ๆ มีพี่ฟ้าและป้าจีนเป็นวิทยากรแนะนำ ป้าจีนแนะนำในส่วนของการดูแลทำความสะอาดผิว เพราะเด็กๆอยู่ช่วงของวัยรุ่น กำลังเริ่มตื่นตระหนกกับสิว ส่วนพี่ฟ้าสอนในส่วนของการแต่งหน้า สอนตั้งแต่เริ่มลงรองพื้นจนจบขั้นตอนกันเลยทีเดียว อธิบายกันจนเข้าใจ 
 

มาถึงเวลาแต่งจริงเด็กๆดูตื่นเต้นและสนุกสนานกันใหญ่ มีกลัวบ้าง เกร็งบ้าง เพราะหลายคนไม่เคยแต่งหน้าเลย ก็ให้จับคู่กันกับเพื่อน บางคนก็รีเควสแบบเกาหลี แบบเลดี้กาก้า บรรยากาศเต็มไปด้วยรอยยิ้มทั้งเด็กๆไฟ ฟ้าและทีมงานทุกๆ คน บางคนเราก็ช่วยแต่งให้ดูครึ่งนึง อีกครึ่งให้ลองทำเอง ทางทีมงานก็จะคอยนั่งอยู่ข้างๆคอยแนะนำ

การแต่งหน้าเต้ว่าช่วยให้เรารู้ถึงลักษณะนิสัยของบางคนได้ด้วยนะ คนนี้ชอบสีโทนหวานๆอบอุ่น คนนี้ชอบสีสดใสสีเข้มๆดูกล้าแสดงออก  แต่งกันไปก็เม้าท์กันสนุกสนาน อยู่ๆก็มีเด็กคนนึงถามกับเต้ว่า "พี่คะ ทำไมต้องแต่งอะ แล้วแต่งหน้าทำไม" เต้จึงอธิบายไปว่า "เราแต่งหน้าตามแต่โอกาส อย่างเวลาน้องแสดงอยู่บนเวที เราต้องการที่จะสวยอยู่ในชุดไทย หรือชุดตามการแสดงนั้นๆ ต้องการดูเท่เวลาเต้น การแต่งหน้าช่วยเสริมสร้างบุคลิกนั้นๆได้ และคนเราควรแต่งหน้าเพื่อให้สวยงาม ไม่ใช่แต่งให้คนมองนะ"
เด็กๆ ก็ร้องอ๋อกันทันที แถมยังหันไปแซวกันเองอีกว่า "เห็นไหม พี่เขาบอกว่าแต่งหน้าให้สวยไม่ใช่แต่งให้คนมองแบบแก" ได้ยินละถึงกับฮาก๊ากเลยทีเดียว

แต่งกันไปพักใหญ่ มันกันเต็มที่ พี่ๆที่ไฟ ฟ้าบอกกับทีมงานว่า ไม่เคยเห็นเด็กๆเงียบขนาดนี้มาก่อน เราก็ประหลาดใจว่าจริงหรอ สงสัยการแต่งหน้าจะช่วยเรื่องสมาธิได้อีกด้วย คงคล้ายๆกับการสร้างสรรค์งานศิลปะนั่นแหละ

 

คือเต้รู้สึกเลยว่า การให้มันไม่ใช่แค่เงินทองอย่างเดียวนะ เด็กๆที่นี่จะรู้เป็นอย่างดีว่าการให้ไม่ใช่แค่เงินทอง แค่มีเด็กคนนึงเดินมาบอกกับเราว่า "พี่เต้คะ ขอบคุณคะ" พร้อมกับยิ้มและยกมือไหว้ ทำให้เต้รู้สึกอิ่มและยิ้มอย่างมีความสุขจริงๆในวันนี้
ถ้ามีโอกาสเต้คิดว่าจะกลับไปที่นี่อีกแน่นอน เพราะเต้รู้สึกว่าที่นี่คือบ้านจริงๆ อยากไปหาไปช่วยเหลือน้องๆ อะไรที่เรารู้แต่เขาไม่รู้ ก็อยากนำไปแบ่งปัน การแบ่งปันความรู้เต้ว่ามันไม่ได้เสียเงินทองอะไร ความรู้สึกดีๆไม่ได้หาซื้อได้เหมือนผักปลา

 

สุดท้ายนี้อยากจะบอกถึงอะไรในใจที่เต้คิด ที่ได้รับในวันนี้ (จริงๆก็พูดมาเยอะแล้วนะ

 เต้ไม่ใช่คนรักเด็กเหมือนนางงามอะไรขนาดนั้น แต่เต้คิดว่าการให้การช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์เป็นสิ่งที่ดี เพราะพื้นฐานเต้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร วันนี้เต้ได้รับรู้อีกมุมนึงของชีวิต ได้รู้ว่าเด็กๆเขาคิดยังไงกับสังคมรอบตัว ได้รู้ว่าเขามองโลกใบนี้ยังไง จากเด็กที่อยู่ในสังคมและชุมชนที่ด้อยโอกาสกว่าเราจริงๆ 
 

การที่เรามีโอกาสช่วยสอนแนะนำแบ่งปันความรู้ เหมือนช่วยสร้างสะพานให้เขาได้เดินต่อไปในทิศทางที่เขาชอบและใฝ่ฝัน เด็กเหล่านี้ยังใสจริงๆ ยังดูละคร ยังวิ่งเล่น ไม่ใช่เด็กในสังคมเทคโนโลยี ซึ่งเวลาเราทำอะไรเราแนะนำอะไร คือเขาสนใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าใครบังคับให้มา แต่เขามาเพราะเขาสนใจและอยากได้ความรู้จากเรา  เต้และทีมงานทุกคนรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากๆในวันนี้ ขอบคุณ TMB, DHC และ ขนมปังเลอแปง รวมถึงทีมจีบันของเราที่ช่วยให้เกิดกิจกรรมดีๆแบบนี้ร่วมกันกับคนในชุมชนครับ