จงภูมิใจกับสิ่งที่เรามีและรู้จักคำว่าแบ่งปัน

วันนี้ได้รับอีเมล์ ฉบับหนึ่ง อีเมล์ฉบับนี้ทำให้คิดอะไรได้หลายอย่าง อยากให้สาว ๆ จีบันอ่านกัน และคิดว่าเรายังดีกว่าคนอื่นอีกมากมาย ภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองมี และ รู้จักคำว่าแบ่งปัน
ขอบคุณคนที่เริ่มต้นอีเมล์ฉบับนี้แทนอาม่า ขอบคุณทุก ๆ คนที่ช่วยอุดหนุนอาม่า

ฉันเคยได้รับ mail เรื่องคนชราขายกระเพาะปลาอยู่ที่แถวซอยพัฒน์พงษ์ แล้วหลังจากนั้นเวลาเดินผ่านตรงนั้นก็เห็นสองตายายขายดีขึ้น เลยคิดว่ามันน่าจะช่วยอาม่าคนนี้ได้บ้าง....อาม่าคนนี้ขายขนมกุ้ยช่ายและก๋วยเตี๋ยวหลอดอยู่ในซอยละลายทรัพย์ ถนนสีลม (ซอย 5 น่ะ) ทุกเช้า ถ้าฉันมาทำงานสายหน่อย ขับรถมาก็จะเห็นภาพเศร้าๆ.....อาม่าลากรถเข็นจากถนนสวนพลู ข้ามถนนสาทร ซึ่งเป็นถนนที่กว้างมากๆ สำหรับคนแก่ ......ลากมาเรื่อยๆ ....บางวันเห็นใส่หมวกสานแหลมๆ ไว้กันแดด.....มาขายที่ซอยละลายทรัพย์ .....เคยจอดรถทำเป็นเนียน ซื้อกุ้ยช่าย แล้วชวนแกนั่งรถมาด้วยกัน เพราะที่ทำงานอยู่ไม่ไกลจากที่แกขายของ แกยิ้มแย้มขอบคุณเสียงดังฟังชัด.....แต่ไม่ยอมมาด้วย .... ตอนบ่ายแก่ๆ ก็เห็นลากกลับอยู่คนเดียว   เหงามั้ยน้า.....
เคยมาทำงานวันเสาร์ มารถไฟฟ้า มองลงมาจากสถานีรถไฟฟ้าช่องนนทรี ก็เห็นแกนั่งขายอยู่หน้าเซเว่นริมถนนนราธิวาสอีก...อะไรว้า ทำงานทุกวันเลยรึ
สรุป จันทร์ถึงศุกร์ ขายในซอยละลายทรัพย์ เดินตรงมาเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงวิลล่าซุปเปอร์มาร์เก็ต มองเรี่ยๆ พื้นไว้นะ แกนั่งขายอยู่ทางซ้ายมือค่ะ
    วันเสาร์ขายอยู่หน้าเซเว่น ตรงแถวถนนนราธิวาสฯ แถวนั้นมีแมคโดนัลด์ด้วย มองลงมาจากสถานีช่องนนทรี...จะเห็นได้โดยไม่ต้องพึ่งกล้องส่องทางไกล
อยากให้เมล์นี้ผ่านตาคนเยอะๆ ให้เยอะที่สุด สำหรับใครก็ได้ที่จะมีโอกาสมาเดินละลายทรัพย์ ถ้านึกได้ .... ให้แวะช่วยซื้อขนมของอาม่าด้วย คนละนิด...ถ้าไม่กินเองก็ซื้อเอาไปฝากคนอื่นก็ได้ ฝากเพื่อน.....พี่น้อง....พ่อแม่....ฝากแม่บ้าน...ฝากรปภ.ที่ออฟฟิศ ช่วยคนแก่ให้มีกำลังใจหน่อยนะ
ขอบคุณแทนแกด้วย