จะทำอย่างไรกับเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดดี

      ถ้าเพื่อนๆ jeban เจอเพื่อนแบบเรา จะทำอย่างไร...........เรื่องมีอยู่ว่า เราได้ฝึกงานอยู่ที่เดียวกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มที่ค่อนข้างสนิทกันมาก ซึ่งได้ทำงานโต๊ะเดียวกับเพื่อนคนนั้น โดยเพื่อนเรามันก็ทำงานอื่นอยู่ เราก็มีหน้าที่โทรศัพท์คอนเฟิร์มชื่อลูกค้าที่จะมาร่วมสัมมนา โดยต้องจดรายชื่อด้วย แต่ลูกค้าก็บอกรายชื่อมาเป็นภาษาเทเลกซ์ ซึ่งเป็นภาษาเกี่ยวกับด้านสายการบิน ซึ่งเราก็จำภาษานี้ไม่ได้ (แหะ แหะ คือตอนเรียนไม่ตั้งใจ กรรมเลยมาตกตอนฝึกงาน)  จึงมีปัญหาในการคุยกับลูกค้ามาก ซึ่งตอนคุยเพื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับเรามันฟังเราคุยโทรศัพท์ย้อนถามภาษาเทเลกซ์กับลูกค้าแล้วมันก็หัวเราะ ไม่บอกเราสักอย่างว่าที่ลูกค้าพูดมามันคือภาษาเทเลกซ์  เราเลยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าจนงานนั้นก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย ซึ่งเราก็ไม่ได้คิดอะไรว่าเพื่อนมันรู้แต่มันไม่บอก จนกระทั่งวันหนึ่งเราได้จัดเอกสารการเรียนของเราอยู่ที่ห้อง ก็มีเอกสารการเรียนเกี่ยวกับภาษาเทเลกซ์นี้ปนอยู่ด้วย เราจึงนึกออกว่าที่คุยกับลูกค้านั้นมันคือภาษานี้ ซึ่งเราก็กลัวว่าเพื่อนคนนั้นมันจะพบปัญหาเดียวกับเรา เราก็เลยไปบอกมัน.......แต่ปรากฎว่ามันบอกว่า มันรู้ตั้งแต่วันที่เราคุยกับลูกค้าแล้ว  เราได้ยินมันพูดก็โมโหขึ้นมา เลยถามมันว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้น เพราะเราต้องติดต่อลูกค้าเกือบตั้ง 30 บริษัท และมันก็แค่นั่งเรียงเอกสารซึ่งก็มีเวลาที่จะบอก  แต่มันกลับบอกว่ามันกลัวเราอาย....ดู..ดู..มันพูด เราใช้เวลาเกือบอาทิตย์ติดต่อลูกค้า ซึ่งเรื่องก็เกิดในวันแรก ที่เราทำงานนี้ แต่มันไม่มีบอกเราเลย ปล่อยให้พี่ๆที่เป็นพนักงานฟังเราคุยกับลูกค้า แล้วก็หัวเราะ ซึ่งถ้ามันไม่ใช่เพื่อนสนิทในกลุ่มเราตั้งแต่เรียนปี1 เราจะไม่ว่า แต่นี่สนิทกันตั้งแต่ปี1 มันยังทำอย่างนี้ โดยเราก็ไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมมันทำกับเราอย่างนี้  แต่ด้วยเห็นว่ามันคือเพื่อน ก็เลยไม่ถือสาอะไรมัน
        แต่เท่านี้ยังไม่จบนะคะ...คือตอนฝึกงานอยู่มีวันหนึ่งช่วงใกล้เลิกงานพี่ที่นั่นก็ให้เราส่งแฟกซ์ไปให้ลูกค้า แต่เราติดทำงานเกี่ยวกับเอกสารอยู่ ซึ่งเป็นงานค่อนข้างเร่งด่วน เพื่อนเราคนนั้นมันว่างอยู่มันก็เลยอาสาส่งแฟกซ์ให้ โดยพี่คนนั้นตกลงก็ให้มันส่งให้โดยให้เราอธิบายว่าส่งอะไรบ้าง  เราก็อธิบายให้ฟังอย่างที่พี่เขาบอกทั้งหมด  แต่พอรุ่งขึ้นพบว่าเอกสารไม่ได้ส่งให้ลูกค้าฉบับหนึ่งพี่เขาก็เลยว่าเพื่อนของเรา (ซึ่งตอนนั้นเรากำลังเดินจากห้องหนึ่งมาที่โต๊ะทำงาน โดยเพื่อนเรามันไม่เห็นว่าเรากำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะ)  แต่เพื่อนมันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ มันบอกพี่คนนั้นว่าเราไม่ยอมบอกมันว่าต้องส่งเอกสารฉบับนี้ด้วย ซึ่งเรายืนอยู่ข้างหลังก็ได้ยินเต็มสองหู เลยเถียงมันต่อหน้าพี่เขาว่า เราบอกนะ จำได้แม่นว่าเราบอกจริงๆ  พอมันเห็นว่าเราได้ยินที่มันพูด มันก็หน้าจ๋อยและเงียบไม่พูดอะไร พี่ที่นั่นเขาคงกลัวว่าเรากับเพื่อนจะทะเลาะกัน ก็เลยแกล้งแซวติดตลกตัดบทว่า อ้าวๆ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด....ตอนนั้นเราเคืองมันเหมือนกันเพราะถึงจะเป็นการฝึกงานแต่พี่ที่บริษัทก็สามารถให้ไม่ผ่านการฝึกงานได้ถ้าเราทำงานไม่เป็นที่พอใจของเขา เราก็เรียนไม่จบได้ แต่ก็เออ..เห็นว่าเป็นเพื่อนก็เลยอภัยไม่ถือสา  คิดว่าแค่พูดให้พี่ๆ รู้เข้าใจ ก็พอ  และไม่คิดว่ามันจะทำอีก
        แต่ในที่สุดมันก็ทำแบบนี้อีก....คือเมื่อเรียนจบ เราก็ต่างแยกย้ายไปทำงานคนละที่ และมีวันหนึ่ง ปัทซึ่งเป็นเพื่อนเราคนหนึ่งโทรมาว่าจะจัดงานวันเกิดให้นัท โดยไม่บอกให้เจ้าตัวรู้ ซึ่ง 2 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่เรียนกันคนละมหาวิทยาลัย โดยให้เราเป็นคนนัดเพื่อนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ซึ่งเราก็ไทรบอกเพื่อนทุกคน แต่เราติดงานที่ต่างจังหวัดเลยไปไม่ได้ และช่วงนั้นก็ยุ่งๆ เราเลยบอกว่าถ้าใครจะไปก็ให้โทรไปคุยรายละเอียดกับปัท เราแค่แจ้งข่าวให้รู้และให้โทรคุยกันเอาเอง งานจะจัดวันที่เท่านี้ๆ เราก็บอกหมด......ซึ่งเพื่อนคนอืนๆ ก็เข้าใจ แต่มีมันนี่แหละ ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนั้น มันดันลืมวันเกิดเพื่อนคนนั้น ไอ้เพื่อนเราที่ชื่อปัท เลยโทรตามมัน แต่แทนที่มันจะบอกว่ามันลืม  มันดันแก้ตัวว่ามันไม่รู้ว่าวันนี้วันเกิดนัท มันบอกว่าเราโทรมาบอกแค่ว่าจะจัดงาน และใกล้ๆ วันเกิดนัทเราจะโทรมานัดและบอกรายละเอียดอีกที ซึ่งเราก็อยู่ต่างจังหวัดเลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเราที่ชื่อปัท กับนัท เลยว่าเราใหญ่ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ (คือนัท กับปัท เรียนคนละที่กับเราและไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดคนนี้ โดยในสายตาเขามักคิดว่าเพื่อนเรามันน่ารัก ใส ซื่อและเขาก็รู้จักกับมันมาก่อนที่รู้จักกับเรา) และนัท กับปัท ก็โกรธเราด้วย ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของเราที่เพื่อนทุกคนที่เราโทรไปบอกต่างติดงานและไม่ไปงานเลย ดังนั้นตอนที่ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมันโกหกแก้ตัว ก็ไม่มีใครพูดความจริงให้นัทกับปัทฟัง
พอเรารู้เรื่องเราเลยโทรไปเคลียร์กับนัท  แต่เหมือนนัทไม่เชื่อเรา เขาพูดเหมือนไม่เชื่อ.........เราเซ็งมากๆ เบื่อไอ้เพื่อนคนนี้มากๆ
      ไม่เข้าใจว่าทำไมมันทำแบบนี้ แล้วมันก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ยังโทรหาเราอยู่ แต่เราโกรธมันมากๆ เราไม่รับโทรศัพท์มันเลย ไม่ให้อภัยมันด้วย...รู้สึกว่ามันทำเกินไปจริงๆ แต่อีกใจของเรามันก็รู้สึกไม่ดีที่ทำแบบนี้กับเพื่อน และเสียความรู้สึกกับนัท และปัทมากๆ จนตอนนี้ไม่อยากพูดคุยกับเพื่อนที่เกี่ยวข้องเลย  
     ที่เขียนมาก็ยอมรับว่าบ่น รวมทั้งอยากถาม เพื่อนๆ jeban ด้วยว่าถ้าเป็นคุณ จะทำอย่างไร จะยอมอภัยให้มันอีกรอบ แล้วกลับไปคบมันไหม  (ใจเราก็กลัวว่าถ้าอภัยแล้วยังคบกับมันต่อมันจะโยนความผิดอื่นๆ มาให้เราอีกในอนาคต) ถ้าเป็นคุณจะทำอย่างไร  แล้วคุณจะบอกให้เพื่อนสนิทคนอื่นรู้ไหม