[ประสบการ์ณ] ของเด็กซิ่ว ที่ซิ่วถึงสองครั้ง

ความในใจของเด็กซิวที่ซิวถึงสองครั้ง

สวัสดีคะก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะว่า ชื่อแตงกวา
อายุ ยี่สิบ ปี เป๊ะๆ ตอนนี้กวากำลังซิวเป็นครั้งที่สองของชีวิตคะ

          ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่าครั้งแรก กวาเรียนราชมงคลกรุงเทพ สาขาออกแบบแฟชั่น
เรียนไป มีความสุขดี สังคมดี เพื่อนๆพี่ๆน่ารักๆ ไม่เฟกเข้าหากัน มีความสุขมากแต่ที่นี้ดี
แต่แล้วตัวกวาก็ต้องสะดุดขาตัวเอง เนื่องจาก กวาไม่เก่งตัดเย็บแบบสุดๆซึ่ง พยายามเท่าไหร่
งานมันก็ยิ่งแย่ๆ กวาเป็นคนชอบออกแบบ ชอบคิด ชอบเขียน แต่ไม่ถนัดตัดเย็บเมื่อรู้ว่าตัวเองเรียนไม่ได้
กวาเลย ถอนตัวเองออกมา จาก ณ จุดนั้น ทั้งๆที่ใจ ไม่อยากออกมาเลย แบบว่า รัก... ที่นี้มาก

 

ต่อมา คือปัจจุบัน กวาจึงได้เข้าไปในมหาลัย ราชภัฏแห่งหนึ่ง ใบ้ให้ว่าค่าเทอมแพงที่สุด แจกโน้ตบุ๊ค แค่นี้ เอกไทย แค่นี้เรียนไปแรกๆทุกอย่างเหมือนจะโอเค เหมือนจะลงตัวดี แต่แล้ว กวาก็มีปัญหากับรุ่นพี่ คือ

1. กวากลับบ้านดึกไม่ได้ ซึ่งเทอมแรก ทางสาขารุ่นพี่ให้รุ่นน้องอยู่เย็นเพื่อบูม แต่ตัวกวาเอง กวาบูมไม่ได้อีก
เพราะเจือกมีความดัน ซึ่งก็ทำให้กวาไม่ได้เข้าบูมกะช่าวบ้านเขา เพราะกวา บ้านไกล และไม่ได้อยู่หอแบบ
เพื่อนๆ ในสาขา อีกหลายๆคนเขา

2. กวาทาเลาะกับรุ่นพี่เรื่องเวลาเรียน ซึ่งจู่ๆวันหนึ่งขนาดนั้งรออาจาร์ย และวิชานั้น มีสอบ แต่ขณะที่นั้งรอ
อยู่นั้น ก็มีรุ่นพี่เข้ามา พร้อมกับกดดันและด่า ว่า น้อง ขณะที่ด่าว่าตัวอาจาร์ยก็มารอที่จะเข้าสอน แต่รุ่นพี่ ได้
ขอให้อาจาร์ยรอเพื่อที่ตัวเองจะว่าน้องต่อไป ซึ่งวิชานี้ มีสอบและการทำแบบนี้ทำให้น้องกดดันเป็นอย่างมาก
จนลืมเรื่องเวลาสอบ และก็กินเวลาเรียนไปเกือบชั่วโมง ซึ่งกวาก็ได้ลุกขึ้น บอกรุ่นพี่ว่า "อย่าเพิ่งกดดันน้อง
คาบนี้น้องมีสอบจะกดดันน้องทำไม อาจาร์ยก็ยืนรอ เลยเวลาเรียนมามากพอแล้ว มีอะไร ก็ค่อยพูดหลังเลิกเรียนสิ"ซึ่งสิ่งที่กวาพูดไปทำให้รุ่นพี่โกรธ ถึงโกรธมาก ถึงกับปึงปังออกไปนอกห้องและตะโกนกลับมาว่า "เออ เรียนไปเลยนะ เรียนไปเลย เรียนเข้าไปให้ตายเลย"ซึ่งสิ่งนี้ทำให้รุ่นพี่นี้ เกลียดกวา และทำให้อาจาร์ยที่ปรึกษาไม่ชอบขึ้หน้ากวาด้วยเพราะท่านฟังความข้างเดียวก็คือรุ่นพี่ ทุกครั้งที่มีประชุม ระหว่างอาจาร์ย รุ่นพี่ก็มักจะยกกวาเป็นหัวข้อสนทนา ไปในทางร้ายๆซึ่งนั้นกวาก็ได้ทราบมาจากเพื่อนที่เป็นตัวแทนประชุมไปอีกทีหนึ่ง แล้วเพื่อนกวาก็คอยออกมาเตือนว่าให้ระวังรุ่นพี่คนนั้นคนนี้นะเขาจะคอยเล่นงานเธอ ซึ่งตัวกวาเองจำชื่อ และ จำหน้าไม่ได้ กวาก็คอยแต่บอกไปว่า "กวายังจำหน้าเขาไม่ได้เลย กวาจะเป็นศัตรูเขาได้ไง" แค่นั้น

 

และกวาอยู่ที่นี้งานกลุ่ม กวาทำคนเดียว งานเดียว ต้องทำเผื่อหลายคน ทำให้กวารับภาระหนักพอสมควร กวาเล่าให้พ่อฟังพ่อยังพูดว่า แกจะทนทำไม เขาทำอย่างงี้ บังคับ กดดันแกขนาดนี้ แกจะทนทำไมที่นี้ ทำให้กวาทุกข์มากๆ เพื่อนๆมองไปทางไหนก็มีแต่ เฟกเข้าหา ใส่หน้ากาก เข้าหาทั้งนั้นมันไม่มีความสุขเลยจริงๆ

 

ตอนแรกกวาจะอยู่ที่นี้ เพื่อแสดงว่าชั้นจะไม่หนีไปไหน แต่สุดท้าย มีเหตุการ์ณหนึ่งที่ทำให้กวาต้อง ซิ่วเป็นครั้งที่สองนั้นก็คือ ครอบครัวของกวา กำลัง แย่ในเรื่องด้านการเงินอย่างแรง ทำให้กวาต้องย้ายมหาลัยที่มีค่าเทอมที่ถูกกว่า เพราะที่นี้ ค่าเทอมแพง ค่ากิจกรรม ค่าจิปาถะก็แพงมากก จนเกินความจำเป็น ทำให้กวายอมถอยออกมาตั้งหลักใหม่

สำหรับการซิ่วของกวา ใครหลายคนก็ถามกวาว่า กวาไม่เสียดายหรอ เวลาหนะ ตั้งสองปีนะ กวาขอตอบตามตรงว่า

เสียดาย เสียดายมาก แต่พี่สาวกวาก็บอกว่า ไม่ต้องเสียดาย เพราะกวาได้ประสบการ์ณมากมายในชีวิต นะ เป็นพี่เพื่อค่าใช้จ่ายพี่ก็ยอมเรียนใหม่ กวาก็ได้ตัดสินใจแล้ว ว่ากวาจะย้าย มหาลัย

ซึ่งการซิ่วมันก็สอนชีวิตกวา ให้กวาเดินตามความฝัน อุปสรรคมีไว้แก้ไข แก้ไม่ได้เริ่มใหม่ด้วยรอยยิ้มดีกว่า เพราะ
การศึกษา นั้น มีไว้ให้สำหรับคนทุกอายุ มันไม่มีคำว่าช้าเกินไป สำหรับคำว่าเริ่มต้นใหม่ หากเราจะก้าวต่อไป
ด้วยใจจริง

ขอให้เรื่องราวของกวาฝากไว้ให้กับทุกคนนะคะ ว่าขอผิดพลาดทุกข้อผิดพลาด นั้น เป็นประสบการ์ณ ให้แก่เรา
เสมอคะ ยิ่งประสบการ์ณเราเยอะมากเท่าไหร่ เราก็จะเข้าใจชีวิตมากขึ้น ขอบคุณคะ :')