มือที่สาม(แบบไม่ตั้งใจ)แต่สุดท้ายเค้าก็เลิกกัน..เราผิดมากมั้ย?????

เคยถามความคิดเห็นเพื่อนๆมาแล้วค่ะ ... จากกระทู้ที่แล้ว

ขอเล่าย้อนคร่าวๆนะ :

" เรากะพี่คนนึง ทำงานที่เดียวกันมา4-5 ปีแล้ว อยู่กลุ่มเดียวกัน กินข้าวด้วยกันเกือบทุกวัน
เค้าอายุห่างจากเรา 10 ปี ( เราก็ยี่สิบปลายๆแล้วนะ) พี่เค้ามีแฟน คบกันมา 8 ปี (เรารู้ตลอด)
เค้าบอกมีปัญหากับแฟน-เข้ากันไม่ได้ และแสดงท่าทีจีบเรา เราก็ไม่ปฎิเสธความห่วงใยที่เค้ามีให้
เพราะคิดว่าไม่มีอะไรเกินเลย.. แต่เมื่อมีคนมาคอย take care บ่อยๆ ใจมันก็เริ่มเรียกร้องมากขึ้นจนเราบอกพี่เค้า
ว่าถ้าอยากคบกะเราต่อแบบจิงจัง ให้ไปเคลียร์กะทางโน้น แต่สุดท้ายเค้าก็บอกจะหยุดความสัมพันธ์
และเลือกทางโน้น... เราก็ OK เพราะคิดว่า สิ่งที่เราทำน่ะมันผิด ถอยห่าง ( แบบที่เพื่อนๆแนะนำ ) "


แต่เค้าไม่ตัดขาดจากเราซักที ยังคอยถามว่าเป็นไงบ้าง โกรธเค้ามั้ยที่เลือกทางโน้น
และยังไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน ( แต่เราไม่คุย ไม่มองหน้า ไม่ตอบ face ) จนเค้าเริ่มรับรู้ได้มั้ง
ว่าความสัมพันธ์เรามันถอยไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว..

เรายอมรับ ว่าเรา fail พอสมควรกับเหตุการณ์ครั้งนี้ จะให้กลับไปทำตัวสนิทสนมกับเค้าเหมือนเดิมก็ไม่ได้
มันวางตัวไม่ถูก

ล่าสุด.. เค้าก็บอกกะเราว่า เค้าขอห่างกะแฟนแล้ว ขอลดสถานะลงมาเป็นเพื่อนกัน
เพื่อขอเวลาอยู่คนเดียว ขอคิดทบทวน แต่ในช่วงที่อยู่คนเดียว เค้าก็อดคิดถึงเราไม่ได้
และเหมือนจะจีบเราอีกครั้งอย่างจิงจัง   ...  บอกตามตรงเรารู้สึกผิดมาก ที่ทำให้คู่รักที่คบกันมานานขนาดนั้น
ต้องเลิกกัน

ขอถามนะคะ เราเลวมากมั้ย ที่ไปทำให้เค้าเลิกกัน
เรื่องนี้เราผิดใช่มั้ยคะ ??
ในเมื่อเค้าเลิกกันจริงๆ แล้วผู้ชายมาขอคบกะเรา แล้วเรารับเค้าเป็นแฟน เราผิดมั้ย?
แต่เราไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ .. เรารู้สึกดีกะพี่เค้านะ และคิดว่า ถ้าเค้าคบกะเรา
เราจะทำให้เค้ามีความสุข มากกว่าอยู่กะแฟน  แต่เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองว่ายังไง เราควรทำไงดีคะ ?

Edit:
เราคิดว่า กรรมมันคงกำลังสนองเราแล้วค่ะ
เราไม่มีความสุขเลยซักวัน มองหน้าพี่ผู้หญิง แฟนเค้าไม่ได้เลย
ต้องทำงานด้วยกัน เราก็ไม่กล้าคุยกะเค้า .. กับผู้ชายคนนั้น เราก็คุยด้วยไม่ได้ เพราะกลัวใจตัวเอง
ทุกวันนี้เราพยายามห้ามใจที่สุดนะ เราเคยร้องไห้กะเค้า บอกอย่ายุ่งกะเราอีกเลย เราไม่อยากได้ความสัมพันธ์แบบผิดๆนี้จริงๆ ทั้งๆที่อีกใจเราก็แอบรู้สึกดี ที่เราไม่ได้เจ็บอยู่คนเดียว เราเคยบอกเค้า ว่าทำไมต้องเป็นเราที่เจ็บ ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่เจ็บเหมือนกับเราบ้าง ทำไมต้องเป็นเราที่เสียใจ

แต่ทุกวันนี้เรารู้แล้วค่ะ.. ผู้หญิงคนนั้น คงเจ็บปวดไม่น้อยกว่าเรา เราอยากบอกเค้า ว่าขอโทษ ขอโทษจริงๆ ...

** พี่ผู้หญิงคนนั้นยังไม่รู้ถึงสาเหตุ ว่าทำไมแฟนจึงขอห่าง เค้าไม่ได้เอะใจเรื่องผู้ชายของเค้ากะเราเลย เพราะเค้าคุยกะเราแบบปกติมาก
** เรารู้มาว่าเค้าสองคนมีแพลนจะแต่งงานกัน (ก่อนหน้าที่ผู้ชายจะเริ่มมาจีบเรา) ผู้หญิงคนนั้นก็ยังรักแฟนเหมือนเดิม  เรายิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
** ตอนนี้เราได้แต่ภาวะนา ขอให้เค้ากลับไปหาแฟนเค้าเถอะ เราเหมือนทำลายอนาคตทางชีวิตคู่ของผู้หญิงคนนึงโดยที่เค้าไม่รู้เรื่อง และไม่ผิดอะไร..

ขอบคุณทุกความเห็นมากนะคะ
อ่านแล้วมันทำให้เราตาสว่างขึ้น ไม่มองอะไรเพียงด้านเดียว..