อากาศเย็นกับความเหงา เกี่ยวกันยังไงหว่า???
Momay^.^ 2 1
....เลขแอบสวยจัง ^^
หลังได้สัมผัสอากาศเย็นๆปนหนาวๆมาสักระยะ เรารู้สึกว่า "ความเหงา" คงเข้ามาหาจิตใจของหลายๆคนเหมือนกัน พักนี้ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนหญิง และเพื่อนชายมากเป็นพิเศษ ทั้งๆที่บางคนไม่ได้ติดต่อกันมานาน ส่วนมากเป็นเรื่องที่เค้าโทรมาถามสารทุกข์สุขๆดิบๆเกริ่นนำประโยคก่อน และก้อวกเข้าสู่เรื่อง "ความรัก"
ส่วนมากถ้าเขินอายก้อออกแนวตัดพ้อโชคชะตา แต่บางคนที่สนิทมากหน่อยก้อพูดใส่เราตรงๆว่า "เหงาว่ะ"
....บางคนก้อคิดถึงอดีตที่เคยมีความสุขและสมหวัง และถ่ายทอดออกมาน่าฟัง และแอบอมยิ้มตาม
....บางคนก้อวกเข้าเรื่องร้ายๆที่เคยถูกคนรักทำร้ายอย่างแสนสาหัส จนทำให้ไม่กล้ามีความรักใหม่อีกครั้ง
หลังจากนั่งรับรู้เรื่องราวมากมายผ่านคนที่เรารักทั้งหลาย ทั้งดีใจด้วย ทั้งเศร้าใจตาม ก้อเกิด "คำถาม"ขึ้นในใจว่า....
"ความรักมันดีจริงๆเหรอ???"
เราโตพอที่จะเข้าใจนะว่าการมีความรักมันเป็นยังไง และมันเป็นเหรียญ 2 ด้าน....
เราคิดว่าการมีความรักมันอาจจะสนุกและรู้สึกดีในช่วง 3-6 เดือนแรก มันคงดีถ้าเรานั่งนึกถึง "ใครสักคน" ตลอดเวลา, อมยิ้มบ้าๆบอกับบางสิ่งที่เค้าทำให้เราประทับใจ หรือ แม้กระทั่งลงทุนนั่งเฝ้าโทรศัพท์เพื่อรอ....ฟังเสียงเค้า หรือ เธอคนนั้น ทุกอย่างมันทำให้เราหลั่งความรู้สึกเป็นสุขออกมาหล่อหลอมชีวิตให้อยู่อย่างมีคุณค่า อันนี้เราว่าเป็นข้อดีของการมีความรักนะ
แต่...นานๆไป เราเห็นหลายๆคน "ร้องไห้" ให้กับมัน สิ่งที่คล้ายกับความรัก
ครั้งนึง หลายๆคนที่เคยเสพย์กับสิ่งนั้นมาเมื่อ 3 เดือนก่อน หรือ ปีก่อนๆแล้วมีความสุขมากๆ แต่พอผ่านไปมันถึงทำร้ายความรู้สึกจากหน้ามือ เป็นหลังมือได้ไงอ่ะ
ร้องไห้เป็นสิ่งพื้นฐาน หรือตามมาด้วยความโกรธแค้น บางคนคลั่งขนาดสาปแช่ง เลยเถิดไปจนถึงยอมที่จะพลีชีพ ที่เราแสนรักแสนภูมิใจมาตั้งนาน (ก่อนมันจะเข้ามาเสียอีก)
มันเลยกลายเป็นคำถามในใจเราว่า....มันดีจริงหรือ????
ก้ออาจจะดีจริง บางคนรีบแก้ให้ด้วยนะว่า...มันจะดีมากๆถ้าเราเจอ the right guy in the right time.....เหรอ??? แล้วเราจะรู้ได้ไงถ้าไม่เอาหัวใจลองลงไปรักกับมันก่อน ก้อไอ้การลองนี่แหล่ะที่ทำให้เจอ the wrong one ทั้งๆที่เราคิดว่าเรารักมันไปแล้ว T-T.....นานาจิตตังอ่ะนะ เราเขียนเพราะเราสงสัยว่าไอ้ "ฤดูกาล"เนี่ย มันเกี่ยวกับความรัก,ความเหงา กันตรงไหน??? หรือเราจะเป็นอีกคนที่โง่มากจนไม่เข้าใจเรื่องง่ายที่เป็นพื้นฐานของการมีชีวิตอยู่ก้อเป็นไปได้
งั้น....เราคงโง่ต่อไปจนกว่าเราจะเหงาเป็น หรือ รักเป็น หรือ เห็นประโยชน์ของการรัก"คนอื่น" ดีกว่ารักตัวเองเข้าสักวัน...มั้ง??? เราเข้าใจว่าหลายคนบอกมาว่า "ก้อแกอ่ะยังไม่เจอไง ดีนะการที่มีคนมาดูแล มาใส่ใจและก้อมีคนให้คิดถึง" เหรอ???? แล้วถ้ามันดีมากขนาดนั้น ผ่านไปสักระยะ ร้องไห้เกือบตายกันทำไม????
ความเสียใจ/ นึกถึงอดีตที่ไม่มีวันหวนกลับ/ความเหงา ที่เกิดในช่วงอุณหภูมิต่ำเยี่ยงนี้ เป็นไปได้ไหมว่ามันเริ่มมาจากการลืมรักตัวเอง ลืมเข้าใจตัวเอง(จนต้องหาคนอื่นมาเข้าใจ) หรือแม้กระทั่งอยากกอดกับใครสักคนแก้หนาว (ห่มผ้าก้อได้นะ)....
สำหรับเรา....เราว่าความรักดีๆคงมี แต่คงไม่ใช่ทุกคนที่ได้เจอ และเก็บมันไว้ไปตลอดชีวิต
ส่วนไอ้ที่ขวนขวายแล้วเสียใจ....คงเป็นสิ่งที่คล้ายกับความรัก ที่เราตู่ขึ้นมาเอง เป็นไปได้ไหมว่าการที่เรารีบคว้า เร่งรีบหา มันทำให้เราลืมมองอะไรๆที่เป็นจริงไป????
ปีใหม่ปีนี้เราอยากให้เพื่อนหลายๆคนที่เรารักมีความสุข สมหวัง กับหลายๆเรื่องที่คิดไว้ โดยไม่ลืมไปว่าควรแบ่งเวลามารักตัวเองให้มากๆ ไม่ต้องไปรอใครมาเข้าใจหรอก เพราะบางคนอาจรอไปตลอดจนลืมดูแลตัวเอง แต่ไม่ต้องรักและภูมิใจในตัวเองมากจนเกินไปจนลืมมองคนที่เค้ารอให้เราหันมามองเค้าหรอกนะ ^^
เอาเป็นว่า....แค่ระบายเฉยๆหล่ะกันนะ Happy New year 2012 ^^^
PS.Dj ก้อขยันเปิดจังไอ้เพลงความรักไม่สมหวังเนี่ย มันก้อไพเราะดีนะ แต่เริ่มเอียนว่ะ อยากฟัง Bodyslam มากกว่าเด้อ
May
