พลีชีพมากๆ ... 10 ปี คนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดไหน : )

เป็นรูปที่เพื่อนสนิททำไว้แหย่เราเล่นใน Facebook ค่ะ ^____^"
ไม่ได้โกรธเพื่อนหรอก ความจริงยังไงก็เป็นความจริงเน๊อะ

เป็นรูปเปรียบเทียบ เราเมื่ออายุ 14 กับเรา ณ ตอนเกือบอายุ 24
(ต้นปี ช่วง ม.กรุงเทพรับปริญญา จำได้เพราะงานเพื่อน 55)

เห็นเองยังตกใจเลยค่ะ = ="
ในเมื่อคนที่รู้จักก็เห็นกันไปหมดแล้ว 5555+
ก็อยากจะเอามาแชร์ว่า ... ไม่มีอะไรเกินแก้อยู่นะคะ โลกนี้ :P ฮ่าๆๆๆ

ปล. ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้ถึงขั้นสวย ผิวดี น่ารักเว่อร์ แต่เทียบกันแล้วก็ ... ดีแล้วที่โต อยู่นะ ^^"

ขอเล่าความเป็นมา จาก แบบนั้น เป็น แบบนี้ คร่าวๆละกันค่ะ : )

ช่วงเด็กเรา ... ไม่เคยน่ารักเลยค่ะ ไม่เคยดูดี
ผอมมากๆมาตั้งแต่เด็ก แล้วก็ดำ ผมเสีย เพราะว่ายน้ำจัดมากๆ
แล้วก็ดันมานิสัยเสีย ติดอ้าปากตลอดเวลา O_o"
เลยทำให้กรามไม่ได้ทำงาน และ "คางหาย" !!!

รูปที่ถ่ายเป็นช่วง ม.2 ได้ค่ะ
เห็นแล้วทุเรศตัวเองใช้ได้อยู่ :P

ช่วง ม.ปลายก็ได้ดัดฟัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยเรื่องคางเลย
พอไปแลกเปลี่ยนที่ แอฟริกาใต้ (กลับมาคล้ำกว่าเดิมมากๆ) ก็เอาออก
ก่อนเข้ามหาลัย แม่กลัวว่าเราจะไม่มีความมั่นใจ เลยพาไปหาหมอ
ตอนแรกบอกว่า ไปคุยเฉยๆก้ได้ ไม่ต้องทำหรอกลูก
พอคุยกับหมอเสร็จ แม่พูดว่า "โอเค อาทิตย์หน้า นัดทำเลยค่ะ"
= =" ก็เลยได้ ทำคาง ก่อนเข้ามหาลัยนั่นเองงงงง

(แต่เราก็ไม่ได้ปิดว่าไม่ได้ทำนะคะ ไม่คิดว่าผิดอะไรค่ะ :P
รู้สึกยังโอเค ที่อย่างอื่นไม่ได้ต้องทำ = =" ไม่งั้นแม่คงยกให้ทั้งหน้าแน่ๆ)

ปล. ทำแบบ ธรรมชาติสุดๆ ^___^" หมอบอกว่า เอาให้ขึ้นมา เซ็นนึง ประมาณนั้นค่ะ ไม่เอาแหลม ไม่เอาคม

พอเข้ามหาลัย ดูแลตัวเองมากขึ้น
ได้มีโอกาสไปชุปตัว (ไปแลกเปลี่ยนรอบที่สอง) ที่เกาหลีใต้ :D
ตอนนั้นยังแต่งหน้าไม่เป็น แอบเสียดาย ไม่งั้นคงชอปกระจายยย
ก็เลยได้ขาวกลับมา ไปช่วง ใบไม้ร่วง - หนาว พอดีค่ะ ^___^
จากนั้นก็เริ่มดูแล เริ่มแต่งหน้า เริ่มจริงจังกับตัวเองมากขึ้นหน่อย ผ่านมาก็ 2 ปีกว่าแล้ว
(ไม่เคยกินวิตามินบำรุงผิวเลยค่ะ T__T สงสารน้องตับ แต่กำลังจะหากินเร็วๆนี้ 55)

อาจจะไม่ได้ดีที่สุด หรือสู้ใครๆเค้าได้ ทุกวันนี้ก็ยังมีปัญหากับผิวเยอะอยู่
แต่เราเห็นแล้วก็คิดกับตัวเองนะ ว่าถ้าจริงจังกับตัวเองมากกว่านี้อีก คงได้อะไรมากกว่านี้
คงช่วยเป็นกำลังใจให้คนอื่นได้บ้างนะคะ ^^

ขอบคุณที่อ่านค่า :D