มาเล่าเรื่องหน้าแตกกันดีกว่าๆๆๆๆ

เราเคยมีอยู่ครั้งนึง ตอนนั้นเรียนสถาปัตย์ ณ ที่แห่งหนึ่ง เป็นที่รู้ๆกันอยู่โนะว่าผู้หญิงมักจะน้อยกว่าผู้ชายมาก ในห้องของเรามีผู้ชาย 27 คน ผู้หญิง 3 คน วันรับน้องก้อไปค้างอ้างแรมตามปกติ เค้าก้อจะรวมผู้หญิงขอทุกคณะศิลป์มาพักห้องเดียวกัน แต่ที่พักหญิงและชายใกล้กันเดินไปมาหากันได้ แต่อยู่ในความดูแลของอาจารย์ เมื่อทำกิจกรรมเป็นอันเหน็ดเหนื่อยก้อได้เวลาไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวรวมตัวกันเพื่อไหว้พระก่อนนอน และแล้วเวลาของความหน้าแตกยับไม่มีชิ้นดีก้อมาถึง ไอ้เพื่อนชายของเราคนนึงเดินมาเรียกเพื่อขอยาสีฟัน ซึ่งตอนนั้นเรากะลังใส่กางเกงเลอยู่หลังจากอาบน้ำมาเสร็จพอมันเรียกเราก้อรีบไปหน่อยรีบผลุนผลันออกไปเพื่อจะเอายาสีฟันไปให้มัน ตัวระเบียงมันสูงเหนือหัวมันพอดี พอโยนยาสีฟันให้มันเสร็จ ปรากฎว่า.....ปรากฎว่า กางเกง กางเกงหลุดแล้วไปกองลงกับพื้น ไอ้เพื่อนก้อมองมาที่เรา ไอ้เราก้อมองไปที่เพื่อนอย่างนั้น ประมาณ 3 วิ แล้วเราก้อค่อยดึงกางเกงขึ้นมาใส่อย่างช้าๆแล้วเดินกลับเข้าห้องอย่างไม่แคร์ แต่พอหันมาเพื่อนผู้ญิงทุกคนในห้องจ้องมาที่เราหมด ทุกสิ่งหยุดการเคลื่อนไหว แล้วก้อเริ่มต้นหัวเราะกันอย่างเมามันส์ จากนั้นไม่นาน ก้อได้ยินเสียงหัวเราะหมู่ของคุณผู้ชายจากบังกะโลที่อยู่ถัดไป คิดแล้วตอนนั้นมันไม่ฮา แต่พอจบมาแล้วคิดถึงทีไรก้อฮาทุกที และทีสำคัญเพื่อนเราทุกวันนี้ยังแซวเราอยู่เลยว่า "ใส่กางเกงให้ไม๊" ฮาไม๊อ่ะ แล้วเพื่อนมีกันบ้างไม๊มาแลกันฟังบ้าง ชวนกันฮาหัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสบริหารกล้ามเนื้อหน้าให้ไม่แก่กันเร้ว.....5555