เคยเป็นแบบเรามั้ย..ในเรื่องความรักน่ะค่ะ?

เรื่องที่จะเล่านี้มันเกี่ยวกับว่า...
เราตั้งกระทู้ขึ้นมาเพราะรู้สึกสับสน แย่จริงๆ
2-3วันมานี้เอาแต่ร้องไห้ทุกคืน
เรื่องแต่งตัว เรื่องเสื้อผ้าเป็นธรรมดาของเราที่เป็นผู้หญิงทั่วไป
แต่เราตั้งกระทู้นี้มานอกประเด็น เพราะว่าอยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างคะ

เราคบใครไม่คิดสักคนเลย แบบเราไม่ได้รักเค้าจริงๆ
ไม่ได้คบเพราะเรารัก พอคบก็ไปไม่รอดเพราะเข้ากันไม่ได้ทั้งนิสัย ความคิด ความอ่าน
เราเลยกลายเป็นคนใช้แฟนเปลืองมาก

เมื่อ 4 เดือนก่อน เราเจอคนๆนึง
เราเจอเค้าในช่วงที่เรากำลังจะเลิกกับคนที่ดูใจกันอยู่
แต่เราก็กลัวที่จะรักใครอีก กลัวมากๆ
เค้าก็คุยกับเราปกติ คุยไปคุยมา
สภาพในวันนั้นเราเป็นคนที่โทรมมาก ตาช้ำบวมสุดๆ
เพื่อนเป็นคนพาไปเจอเค้าเอง คือพูดว่าเป้นเพื่อนของเพื่อนค่ะ
เค้าก็กดดูรูปในมือถือเรา ขอมือถือเราไปดูรูปเราเล่น
เราก็ขำๆ เลยให้ไป แต่ไม่เข้าใจเหมือนกัน
วันนั้นเราไปบอกเลิกแฟน เค้าก็ไปด้วย

เราทรุดลงกับพื้นเมื่อรู้ว่าแฟนที่ดูใจอยู่นอกใจกับเรา
แล้วร้องไห้ เค้าเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาพยุงแขน
แล้วมีเพื่อนเค้าอีกคนมาพยุง วันนั้นเราไปกันมีเพื่อนเรา แฟนเพื่อนเรา เค้า และ เพื่อนของเค้า
เค้าเข้ามาคนที่ 1 แฟนเพื่อนคนที่ 2 เพื่อนเราคนที่ 3 เพื่อนเค้าคนที่ 4
วันนั้นเราร้องไห้เค้าก็อยู่เป็นเพื่อนเราตลอด แต่เพื่อนเค้าก็ไม่ได้มาเดินตามเราเหมือนเค้า
แต่เค้าก็บอกตรงๆกับเราว่าเราน่ารักนะ ดูเรียบร้อย
เราหิวข้าว เราไม่ได้ขอให้เค้าเดินไปเป็เพื่อนเรา แต่เค้าก็เดินตามไปดูแลเรา
เราชอบเค้าขึ้นมา เพราะเค้าดูแลเรา ช่วงนั้นเราติดเพื่อน ก็มักจะได้เจอเค้าบ่อยๆ
คืนนั้นเราตกบันได ขาเคล็ด เค้าก็คอยมาหาเราตลอด โทรเข้ามือถือไม่ติดก็มาหาแม้จะตี 2แล้ว
เค้าเป็นคนที่ค่อนข้างเฉยๆในสายตาเรานะ เค้าไปบอกเพื่อนเค้าว่าได้เบอร์เรามา เราให้เค้าไปเพราะเราสนใจเค้า
พอเพื่อนเค้ารู้เรื่อง เค้าก็มาขอเบอร์กับแม่เพื่อนเรา แต่เพื่อนเค้าในสายตาเราดูเป็นนักเลงยังไงไม่รู้
ด้วยตามปกติแล้ว เราชอบคนที่เหมือนพ่อเรา เราโดนเป่าหูหลายอย่างว่าเค้ามีแฟนแล้ว เค้าเป็นคนอย่างงู้นอย่างงี้
สุดท้ายเราก็มาคบกับเพื่อนเค้า โดยที่เวลาเจอกันกับเค้า เราจะติดเค้ามากกว่าเพื่อนเค้า เราอยากไปไหนเค้าก็ตามใจ
เค้ารู้ว่าเราขี้เหงา ชอบหาอะไรทำ ชอบไปเดินเถลไถลเวลาเสร็จธุระก็ไปห้างบ้าง ไปหาเพื่อนบ้าง
เค้าจะไม่ยอมให้เรากลับเอง ถ้าเรากลับเองก็โดนกำชับตลอดว่ากลับบ้านเลยนะ อย่าไปไหน เป็นห่วง
เวลาเราอยู่กับเค้า เรามีความสุขและสบายใจมาก เค้าใจดีกับเรา

เราบอกเลิกการดูใจกับเค้าแล้วมาคบเพื่อนเค้า เราคบไปได้สัก14วันก็เริ่มรู้สึกตัวว่าเราทำพลาดไปแล้ว มันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ
แต่แท้จริงแล้วเราชอบเค้ามากกว่า เพราะเพื่อนเค้าทำร้ายจิตใจเราตลอด ทำให้เราต้องเสียใจ รวมกระทั่งนอกใจกับหลอกเอาเงินเรา
แต่กับเค้าแล้วไม่เคยเลย ที่จะทำให้เราร้องไห้ เราได้แต่คิดทุกวันเวลา คิดถึงเค้า เราก็หาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมต้องคิดถึง
เพื่อนเราก็บอกเสมอว่าเค้าจะมาถามข่าวเรื่องเราบ้าง เวลาเราเจ็บช้ำจากเพื่อนเค้า เค้าก็เอาเรื่องเพื่อนเค้า เราก็พูดกับเพื่อนเราในทำนอง
ว่าอยากกลับไปคบกับเค้าแต่ไม่กล้า เพื่อนเราไปเจอเค้าก็บอกเรื่องนี้ เค้าก็บอกว่า ถ้าเราจะกลับไปคบก็อย่าทำให้เสียใจ
ซึ่งประโยคนี้เราได้ยินเมื่อวานนี้เอง ตั้งแต่ที่เราเลิกกับเพื่อนเค้า เราก็ไม่เอาใครเลยแต่ทุกวันก็คิดถึงเค้า นั่งเฝ้ารอสักวันที่เค้าจะติดต่อมา
เรารู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิด จริงๆต้องไปง้อเค้า เพราะเค้ารักเรามาก เรามารู้จากเพื่อนๆของเค้าหลายคนทีหลังว่าเค้ร้องไห้
เมื่อวันที่ 16 เราเลยตัดสินใจไปหาเค้าเท่าที่ได้ข่าวจากเพื่อนเราว่าเค้าอยู่ไหน เรารู้ว่าเค้ามีแฟนใหม่แล้ว ยิ่งทำให้เรากลัวหวั่นใจ
พอเราเจอหน้าเค้า เราทั้งดีใจ ดูเค้าสบายดีขึ้น เค้ามองหน้าเราอึ้งๆ เราก็ถามว่าผู้หญิงที่เค้าคบไปอยู่ไหน เค้าก็บอกว่า อาจจะเพราะว่าเค้าไม่มีเวลาให้ เราบอกว่าไม่จริงหรอก มันต้องมีเหตุที่มาที่ไป เค้าก็บอกว่าอาจจะเพราะรักเรามากกว่า

เราไม่กล้าจับมือเค้าเหมือนตอนก่อนที่จะเลิกดูใจเค้า เราเห็นเค้าร้องไห้พอเราพูดว่าเราขอโทษ เราร้องไห้ออกมาไม่มีสาเหตุ แต่เค้าก็ใจดีเหมือนเดิม เค้าเช็ดน้ำตาให้ด้วยมือเค้า ต่างกับเพื่อนเค้ามากที่จะด่าเราแรงๆ เรารู้สึกผิดที่เรารู้ว่ารักเค้า ห่วงใยเค้าตลอด
แต่ไม่เคยทำความดีให้เค้าเลย แต่เค้าไม่โกรธเราอะไรสักอย่าง แต่เค้ากลับร้องไห้ทั้งที่เราก็พยายามฝืนยิ้มบอกว่า เค้าเป็นผู้ชาย
จะร้องไห้ทำไม เวลาเราอ่อนแอเค้าไม่เคยว่าอะไร เค้าจะรับฟังปัญหา สรุปทั้งหมดในสายเรา เค้าอาจจะไม่ดีพอสำหรับคนอื่น
แต่เค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเรามาตลอด 4 เดือน ทุกครั้งที่เค้ากอดเราเวลาเรามีปัญหาอยู่ เค้าเป็นคนอ่อนโยน

แต่เราก็ได้แต่คิดและคิดว่าทำไมเราถึงทำร้ายเค้า เค้าเอาแหวนที่เค้าใส่มานานแล้ว เค้ามาใส่ให้เรา เราได้แต่นั่งน้ำตาปริ่มๆ
แล้วเค้าไปคุยกับเพื่อน พอกลับมาดูเรา เค้าก็บอกว่าทำหน้าจ๋อยอีกแล้ว แต่ทั้งหมดมันคือความซาบซึ้งของเรานะ
วันนั้นเราปรับความเข้าใจกันได้ ทุกอย่างเค้าเหมือนเคย ใจดีเสมอ เราไม่หัวเราะ เค้าจะชวนหัวเราะ เรางอน เค้าง้อ เค้างอนเราง้อ
พอเราจะกลับบ้านก็จะส่งเราเหมือนเคย



ทุกอย่างที่เราเล่ามา เราไม่เคยรู้สึกอย่างงี้กับใครเลย
วันนี้เราคิดถึงเค้ามาก ตอนเที่ยงๆเลยไปหาเค้า แล้วบวกด้วยตามกระทู้https://www.jeban.com/viewtopic.php?t=11171
เจ้านายเค้าจะไม่ให้เจอเค้า เพราะไอ้ทรงผมนี้แหละ
แต่แฟนเค้าไม่ได้ติอะไรเราเลยเพราะวันแรกที่เจอเค้าก็บอกว่าเราดูดีขึ้นนะ มันทำให้เรายิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ แต่เราก็ได้เจอเค้า
พอเราเห็นเค้า เราร้องไห้ เค้าก็งงๆ แต่เค้าก็เงียบ ให้เราซบไหล่เค้า รับฟังปัญหาที่เกิด

เราไม่สามารถที่จะได้เจอกันบ่อยๆ เพราะเค้างานยุ่งมาก
ส่วนตัวเราเองหลังจากที่เลิกกับเพื่อนเค้าก็มัวแต่หมกกับงาน


เรารู้สึกอย่างเดียวว่า เราเสียใจและอ่อนแอมากขึ้น
ถ้าใครได้ฟังเพลงของอ๊อฟ ปองศักดิ์ เพลงที่ประกอบเรื่องสวรรค์เบี่ยง นี่ก็คือเรา
เราคิดมากทุกวัน ตื่นเช้าก็คิด ทำอะไรก็คิดตลอดกลัวจะไม่มีเค้า ไม่เคยอยากปล่อยมือเค้า
ไม่อยากอยู่ห่างเค้า เค้าหายไปแค่ไม่กี่นาทีเราก็กลัว

เราอยากบอกทุกคนว่า อย่าตัดสินใจอะไรพลาดๆแบบเราเลยนะ ตอนนี้เราเองถึงจะเข้าใจกันทั้งสองคน
ยอมรับว่าเราก็อายเวลาผู้ใหญ่ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็บอกว่าเพื่อนกัน พี่น้องกัน แต่ส่วนใหญ่เค้าจะรู้เอง
โดยที่เราไม่ต้องจูงมือกัน เค้าก็รู้ว่าเป็นแฟน ตอนนี้เราก็ยังกลัว เราสองคนรักกันมาก ถึงแม้จะไม่ค่อยเจอ
เราได้ร้องไห้ทุกคืน เสียใจตลอดเวลา และกลัวว่าจะทำเค้าหล่นหายไปจากชีวิตอีก

สิ่งที่เรากลัว..ก็คือการอยู่โดยที่ไม่มีเค้า แต่เราดีใจที่สุดที่ได้มาเจอเค้า

ความรักครั้งนี้สอนให้รู้ว่า "ผู้ชายดีนั้นหายาก อย่าลังเลเมื่อเจอ"

เราต้องขอโทษอีกครั้งนะคะที่กระทู้นี้เรามาระบาย อยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆ
เพราะทุกวันเราได้แต่ร้องไห้ทุกคืน เจอเค้าก็ร้องไห้ เค้าก็ทำหน้าที่แฟนที่ดี ได้แต่ฟังและเช็ดน้ำตา

เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิงที่น่าเกลียดที่สุดเลย เรื่องนิสัย